TÜRKİYE’DE RUMELİ MUHACİRLERİNİN "KONYA/KARAMAN KÖKLÜ OLMA" SÖYLEMİNE DAİR TARİHÎ BİR ANALİZ

Abstract

Osmanlı idaresinin Rumeli’de son bulması ile başlayan ve kısmen halen devam ede gelen Rumeli’den tersine göç ile Anadolu’da muhacir kavramına bağlı birçok kök tanımlaması ortaya çıktı. Buna göre bilhassa 1950 sonrasında o zamanki Yugoslavya’dan gelen muhacirlerin atalarının, Konya/Karaman’dan Osmanlı döneminde buralara göçürüldükleri, sürgün ettirildikleri ya da yerleştirildiklerine dair söylemleri zamanla nerede ise tüm muhacirler için bir kök söylem haline geldi. M. Tayyib Gökbilgin’in 1943’te düzenlenen Türk Tarih Kongresi’nde konuya dair ortaya koyduğu tespitler bugüne dek de geldi. Ancak müstakil bir çalışma ile bu problem tafsilatı ile değerlendirilmedi. Bahsedilen köken tanımlamasına dair araştırmaların bir neticeye varabilmesi ancak Osmanlı tarihinin Rumeli’yi fethettiği ilk dönemlerine dair kayıtların incelenmesi ile mümkündür. Bu anlamda bölgedeki Türk varlığının kökenleri de bu tartışmanın önemli bir kısmını oluşturur. Zira Konya/Karaman köklü olma iddiasının bölgedeki Türk varlığını sadece Osmanlı idaresine bağlaması bu anlamda başka bir sorunu da ortaya koyar. Dolayısı ile konuya dair tartışmanın Rumeli’deki Türk varlığının kökleri üzerinden ilerletilmesi doğru bir sonuca varabilmek açısından mühimdir. Bu çalışma evvela Rumeli muhacirlerinin Konya/Karaman köklü olma iddiasının tarihî sürecine odaklanmaktadır. Buna göre Osmanlı kuruluş devri Rumeli fetihleri ve sonrası ile Osmanlı öncesi Rumeli’ne Türk yerleşimi konuları başlıkta cevap aranan soruya dair önemli hususlardır. Bu noktada Osmanlı kronikleri ile konuya dair önceki çalışmaların sundukları ana kaynakları teşkil edecektir. Bu manada çalışmanın bu kök tartışmasına dair çalışmalara bir başlangıç teşkil etmesi önemli bir gayedir.