Abstract
The Romanesque Cathedral of Saints Vitus, Wenceslaus and Adalbert in Prague was erected as a double-chancel basilica with western transept. Occidental transverse nave and two choirs is intrinsic and distinctive feature of this basilica that indicates architectural ideas from which the Cathedral had originated. Alas, the basilica has, hitherto, been rather interpreted in isolation and without considering the broader European architecture context and by detaching the western transept from its topographic context. This has discouraged scholars from rigorous analysis of the origins of the form, which resulted in the creation of arbitrary and stereotypical narrative instead. This paper presents new interpretation of the Cathedral which tracks the links between the basilica and double-choir churches with western transept in Central Europe. In addition, this research builds on spatial analysis which identifies the relationships between the Cathedral and the landform of Prague Castle.
Highlights
The Romanesque Cathedral of Saints Vitus, Wenceslaus and Adalbert in Prague was erected as a double-chancel basilica with western transept
W dotychczasowych interpretacjach katedry nie zwracano wystarczającej uwagi na fenomen transeptu zachodniego w bazylikach dwóchórowych w historii wczesnośredniowiecznej architektury europejskiej oraz na sposób zastosowania tej formy w warunkach terenowych panujących ówcześnie w Praskim Grodzie
Że pomimo intensywnego przyrostu publikacji archeologicznych, stan badań z zakresu historii architektury katedry romańskiej na Praskim Grodzie, oparty o wyczerpujące analizy typologiczno-stylistyczne i proweniencji, od wielu lat niewiele wykroczył poza wiodące wnioski zaproponowane przez K
Summary
Na podstawie reliktów datowanych na pierwszą fazę budowy, obiekt interpretuje się jako trójnawową bazylikę z transeptem zachodnim i dwoma chórami wznoszącymi się ponad kryptami (il. 1–2; Frolík et al 2000, 216 – tam dalsza literatura; Maříková-Kubková – Herichová 2009, 63–64; Maříková-Kubková et al 2019, 60). W których hipotetycznie zakłada się jej istnienie w formie, identycznej z północną absydy, dominują teorie, w których rolę zamknięcia nawy południowej pełniła absyda wcześniejszej rotundy (Merhautová 1994, 17). Dwuchórowość, transept (zachodni i wschodni), ściany krypt artykułowane niszami flankowanymi półkolumnami, bogata dekoracja rzeźbiarska oraz zgrupowania wież to cechy symptomatyczne dla cesarskich katedr nadreńskich w Spirze (Müller – Untermann – von Winterfeld 2012; Reidinger 2014), w Moguncji (Hehl 2010; Decot 2011) oraz w Wormacji (Toman 1996, 39–58; von Winterfeld 2000; Koch 2005, 102), a także dla pokrewnej grupy bazylik, do której zaliczają się na przykład kościół św. Wacława i Wojciecha przyrównuje się do wyżej wymienionych założeń bazylikowych w typie dwuchórowym (Merhautová 1971, 227 – tam wcześniejsza literatura; 1994; Maříková-Kubková et al 2019, 48–90). Zakres porównawczy w jakim należy rozpatrywać katedrę praską to grupa bazylik o założeniu dwuchórowym z kryptami oraz transeptem zachodnim
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
