Abstract
کم‌آبیاری یکی از گزینه‌های ایده‌آل برای کاهش تلفات آب و به تبع آن بهینه‌سازی کارایی مصرف آب در مناطق خشک است. به همین منظور، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی سراوان انجام شد. فاکتور اصلی شامل چهار سطح آبیاری (شامل 120، 100، 80 و 60 درصد) و فاکتور فرعی دو توده عدس (بلوچستان و کردستان) بود. به طور کلی، نتایج نشان داد که اثر کم‌آبیاری بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و کارایی مصرف آب معنی‌دار بود. صرف‌نظر از توده عدس، با افزایش میزان مصرف آب، عملکرد افزایش پیدا کرد اما این افزایش در سطح 120 درصد نسبت به شاهد معنی‌دار نبود که این امر منجر به کاهش کارایی مصرف آب در تیمار 120 درصد گردید. تیمار 80 درصد با10 درصد کاهش عملکرد نسبت به تیمار شاهد (100 درصد)، دارای بیشترین کارایی مصرف اب بود. همچنین، بیشترین شاخص برداشت در تیمار 80 درصد (0.24) و توده بلوچستان بدست آمد. عملکرد بیولوژیک توده بلوچستان در تیمار 80 درصد نسبت به تیمار شاهد، 27 درصد کاهش یافت که در نهایت منجر به افزایش شاخص برداشت شد. بنابراین، با توجه به اینکه منطقه مورد نظر جزء اقلیم‌های خشک محسوب می‌شود می‌توان با 20 درصد کاهش آب آبیاری از منابع محدود آب حفاظت کرد.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
