Abstract
Rusya Federasyonu, 1993 yılında hazırlanan Ulusal Güvenlik Doktrini’nde Sovyet sonrası coğrafyayı ayrıcalıklı çıkar alanı vurgusuyla “Yakın Çevre” olarak tanımladı. Bölgenin zengin petrol ve doğalgaz kaynaklarına sahip olması bu tanımlamada rol oynadı. ABD stratejik nedenlerle bölgenin enerji kaynaklarını kontrol etmeyi planladı. 2004’de on yeni üyenin katılımıyla ithal enerji ihtiyacı artan Avrupa Birliği ise Rusya’ya bağımlılığı azaltmak için bölgede alternatif arayışına yöneldi. Çin ve Hindistan gibi ülkeler ise bölgeden uygun fiyatlarla kesintisiz enerji temini peşindeydi. Rusya ise küresel güçleri bölgeden uzak tutmaya çalışırken, enerji arzında önde gelen aktör olmayı hedefledi. Bu makalede Rusya’nın “Yakın Çevre”de enerji arz ve transitine yönelik politikaları incelenmiştir. Rusya’nın çıkarlarını zedeleyecek projeleri engellediği ya da rakiplerini tavize zorladığı sonucuna varılmıştır.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
