Rozwój rynków pracy miejskich obszarów funkcjonalnych w Polsce w latach 2011–2020

Abstract

Miejskie obszary funkcjonalne (MOF) są motorem rozwoju regionalnego, tworząc ponadlokalne rynki pracy. Funkcjonalno-przestrzenne powiązania miasta centralnego i strefy podmiejskiej stymulują rozwój przedsiębiorczości oraz wzrost aktywności zawodowej. Celem artykułu jest zbadanie skali i kierunków rozwoju oraz terytorialnych dysproporcji rynków pracy MOF Wrocław, Kraków, Poznań, Łódź i Trójmiasto w latach 2011–2020. W badaniu zastosowano wielokryterialną analizę porównawczą metodą TOPSIS, a jej wyniki uzupełniono o strukturalne charakterystyki rynków pracy. Wyniki badań potwierdziły dynamiczny rozwój przedsiębiorczości, szczególnie w strefach podmiejskich, choć nadal liderami w tym zakresie są miasta centralne. Przełożył się on na istotne zwiększenie liczby miejsc pracy i ich dywersyfikację oraz rozwiązanie problemu bezrobocia. Gminy słabsze znacznie poprawiły swoją sytuację, co wyraźnie zwiększyło spójność terytorialną i potwierdziło odporność rynków pracy miejskich obszarów funkcjonalnych na szoki gospodarcze.