Abstract

W artykule omówiono problematykę dotyczącą rewindykacji mienia Kościoła Ewangelicko-Unijnego. Jako przykłady posłużyły postępowania regulacyjne wszczęte w stosunku do nieruchomości znajdujących się na terenach województwa wielkopolskiego. W tym celu autor przeanalizował zagadnienie związane z sukcesją uprawnień Kościoła Ewangelicko-Unijnego na rzecz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego oraz możliwością występowania z roszczeniami w stosunku do Skarbu Państwa i samorządów. Ponadto zaprezentowano analizę dotychczasowej praktyki i orzecznictwa wyznaczonej do prowadzenia postępowania regulacyjnego Komisji Regulacyjnej, a także sądów powszechnych i administracyjnych. Autor zwrócił również uwagę na konsekwencje nieprecyzyjnie uregulowanych przez ustawodawcę przepisów, które regulują przedmiotową materię i stwarzają istotny problem w ich interpretacji oraz stosowaniu.

Highlights

  • UJĘCIE PROBLEMATYKI W RAMACH ASPEKTU HISTORYCZNO-SPOŁECZNEGODo wybuchu II wojny światowej na terenach II RP funkcjonowało 5 Kościołów ewangelickich[2], w skład których wchodził: Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP (KEA), Kościół Ewangelicko-Unijny na Ziemiach Zachodnich, Kościół Staroluterski, Kościół Ewangelicki Augsburskiego i Helweckiego Wyznania oraz Kościół Ewangelicko-Unijny na polskim Górnym Śląsku[3]

  • The regulatory proceedings initiated in connection with the real property located in the territory of the Wielkopolska Province serve as an example

  • The article presents an analysis of the existing practice and case-law designated for conducting the regulatory proceedings of the Regulatory Commission, as well as of common courts and administrative costs

Read more

Summary

UJĘCIE PROBLEMATYKI W RAMACH ASPEKTU HISTORYCZNO-SPOŁECZNEGO

Do wybuchu II wojny światowej na terenach II RP funkcjonowało 5 Kościołów ewangelickich[2], w skład których wchodził: Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP (KEA), Kościół Ewangelicko-Unijny na Ziemiach Zachodnich, Kościół Staroluterski, Kościół Ewangelicki Augsburskiego i Helweckiego Wyznania oraz Kościół Ewangelicko-Unijny na polskim Górnym Śląsku[3]. Odmiennie przedstawiała się liczba wyznawców na terenach zaboru pruskiego, w szczególności w Wielkopolsce oraz na Pomorzu, gdzie dominującym Kościołem protestanckim był KEU Że analogicznie do KEU, KEA w okresie II RP posiadał w Poznaniu zaledwie ok. Jak wskazuje Elżbieta Alabrudzińska, proces izolacji ewangelików niemieckich związany był z wpływem wydarzeń I wojny światowej, a potem coraz bardziej zacieśniających się kontaktów z protestantami niemieckimi byłej dzielnicy pruskiej. Różnice w tym zakresie były na tyle duże, że w relacjach między KEA a KEU, a także w samym środowisku KEU można zauważyć liczne napięcia oraz spory, które przejawiały w postaci wysokich cen najmu kościołów ewangelicko-unijnych, dyktowanych przez niemieckich współwyznawców z KEU w stosunku do polskich współwyznawców z KEU9, czy też

74. Warszawa 1938
NASTĘPSTWO PRAWNE KOŚCIOŁA EWANGELICKO-AUGSBURSKIEGO
POSTĘPOWANIE REGULACYJNE
MODELE REWINDYKACJI MIENIA EWANGELICKIEGO
BEZPRAWNE NABYCIE NIERUCHOMOŚCI NALEŻĄCYCH DO KEU
VIII. PODSUMOWANIE
Summary

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call

Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.