Retrospektywna ocena powikłanych operacji zaćmy z implantacją na torebkę przednią jednoczęściowych zwijalnych soczewek wewnątrzgałkowych

Abstract

Cel pracy: Ocena odległych wyników leczenia w grupie pacjentów poddanych operacji fakoemulsyfikacji zaćmy z fiksacją na torebkę przednią jednoczęściowych zwijalnych soczewek wewnątrzgałkowych.
 Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 24 oczu u 24 pacjentów, którzy w latach 2008–2015 zostali poddani operacji fakoemulsyfikacji zaćmy na Oddziale Okulistyki Centralnego Szpitala Klinicznego MSWiA w Warszawie. W grupie tej po śródoperacyjnym przerwaniu torebki tylnej soczewki zastosowano implantację jednoczęściowej zwijalnej soczewki wewnątrzgałkowej do komory tylnej z fiksacją na torebce przedniej soczewki. Oceniano ostrość wzroku, ciśnienie wewnątrzgałkowe, odcinek przedni i tylny oczu przed zabiegiem chirurgicznym, w 1. i 7. dobie po operacji oraz w okresie 6–84 miesięcy od zabiegu.
 Wyniki: W obserwacji trwającej od 6 miesięcy do 7 lat wykazano poprawę najlepszej skorygowanej ostrości wzroku (BCVA, best corrected visual acuity) średnio o 2 linie na tablicy Snellena oraz stwierdzono: u 25% badanych podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe lub konieczność modyfikacji leczenia przeciwjaskrowego, u 42% pacjentów dyspersję barwnika z listka barwnikowego tęczówki, u 17% transiluminację tęczówki.
 Wnioski: Zastosowanie jednoczęściowej zwijalnej soczewki tylnokomorowej do fiksacji na torebce przedniej soczewki w sytuacji uniemożliwiającej jej implantację śródtorebkową u 67% pacjentów pozwoliło na poprawę pooperacyjnej ostrości wzroku. Jeśli decydujemy się na takie rozwiązanie, powinniśmy zapewnić pacjentom możliwość częstych kontroli, gdyż u 25% spośród nich możerozwinąć się jaskra wtórna. W przypadku gdy nie dysponujemy trzyczęściową soczewką tylnokomorową, wyżej opisany sposób fiksacji jednoczęściowej zwijalnej soczewki jest względnie bezpieczną techniką chirurgiczną.