Abstract
Glosa porusza problem dopuszczalności zdalnego udziału podejrzanego w posiedzeniach aresztowych, a w szczególności w posiedzeniu w przedmiocie rozpoznania wniosku o zastosowanie izolacyjnego środka zapobiegawczego, z punktu widzenia art. 5 ust. 3 i 4 EKPC. Dokonując analizy orzecznictwa strasburskiego, autor dochodzi do wniosku, że specyfika zdalnego udziału w zbyt daleko idącym stopniu negatywnie wpływa na możliwość zrealizowania celów wyznaczonych przez procedurę habeas corpus, wobec czego należy stwierdzić, że postawienie przed sędzią w rozumieniu art. 5 ust. 3 EKPC powinno mieć charakter fizyczny. Zdaniem autora, zdalny udział podejrzanego może jednak stanowić optymalne rozwiązanie w przypadku pozostałych posiedzeń aresztowych. Autor zwraca również uwagę na potrzebę przyjęcia dodatkowych gwarancji procesowych związanych ze zdalnym udziałem podejrzanego w posiedzeniu i formułuje wnioski de lege ferenda.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
