Powikłania terapii antyretrowirusowej HAART

Abstract

Highly active antiretroviral therapy (HAART) pełni kluczową funkcję w leczeniu zakażenia HIV. Od czasu jej wprowadzenia stała się fundamentalnym narzędziem w kontrolowaniu wiremii oraz przywracaniu funkcji układu odpornościowego. Niemniej stosowanie leków przeciwretrowirusowych nie jest pozbawione skutków ubocznych, które mogą znacząco wpłynąć na funkcjonowanie pacjentów. W ciągu pierwszych miesięcy od rozpoczęcia terapii mogą występować wczesne działania niepożądane, które przeważnie samoistnie mijają. Długotrwałe stosowanie terapii HAART niesie ze sobą ryzyko wystąpienia późnych skutków ubocznych związanych z działaniem leków na metabolizm oraz przemiany enzymatyczne. Zaliczają się do nich działania nefrotoksyczne, hepatotoksyczne, kardiotoksyczne, neurotoksyczne oraz zaburzenia lipidowe. Występowanie działań niepożądanych może wpływać negatywnie na przestrzeganie zaleceń terapeutycznych, co z kolei ma istotne konsekwencje dla skuteczności leczenia i jakości życia pacjentów. Świadomość istnienia oraz możliwość przeciwdziałania skutkom ubocznym terapii są kluczowe dla zapewnienia optymalnej opieki nad pacjentami zakażonymi HIV, uwzględniając zarówno aspekty medyczne, jak i psychospołeczne.