Polski bayer. Obrazy disco polo w latach 90.

Abstract

Artykuł dotyczy estetyki disco polo czasów transformacji. Autorka przygląda się różnym obrazom – Gali Piosenki Popularnej i Chodnikowej z 1992 roku, teledyskom, okładkom kaset, materiałom kampanii prezydenckiej z 1995 roku – i stara się zdefiniować strategię performatywną discopolowca oraz umieścić obrazy disco polo w szerszym polu transformacyjnych narracji społeczno-kulturowych, które dotyczyły klas niższych oraz ich miejsca we wspólnocie. Dowodzi, że obrazy społeczeństwa disco polo idą w poprzek ustandaryzowanych wyobrażeń o apatycznej prowincji i tę kondycję chcą przekroczyć. Ponadto, w odniesieniu się do dyskusji inteligencji z lat 90. i wbrew jej przeświadczeniu o postromantycznych właściwościach disco polo, pokazuje, że gatunek ten wiele zawdzięcza „romantycznej rekwizytornii”.