Abstract
Artykuł proponuje szczegółową analizę syntaktyczno-semantyczną Mt 24,28 i Łk 17,37c w celu hipotetycznego odtworzenia semickiej (hebrajskiej i aramejskiej) frazy logionu Jezusa Q 17,37. Następnie zestawia trzy różne możliwości jego zrozumienia w kontekście kanonicznym NT, jako biblijny cytat/parafraza z Hi 39,30, jako przysłowie i jako znak. Zestawienie pozwala zrozumieć, że Q 17,37 pasuje wyjątkowo dobrze do swojego literackiego i teologicznego kontekstu w tych trzech znaczeniach, co z jednej strony wskazuje na jego dużą semantyczną i akomodacyjną elastyczność, z drugiej zaś utrudnia ustalenie jego pierwotnego znaczenia w źródle Q. Jednak autor artykułu uważa, że semicka fraza Q 17,37 z wielkim prawdopodobieństwem funkcjonowała zarówno w Q jak i w kanonicznym kontekście NT jako cytat/parafraza z Hi 39,30 lub jako znak (w taki sam sposób jak znak drzewa figowego w Mt 24,32-33; Łk 21,29-31), bardziej niż jako przysłowie. W ten sposób artykuł podważa klasyczną interpretację, jaka utrwaliła się we współczesnej egzegezie Mt 24,28; Łk 17,37c.
Highlights
Krótki logion Jezusa (Mt 24,28; Łk 17,37c), pochodzący ze źródła Q1, przedstawia drobne różnice tekstualne między wersją Mateuszową a Łukaszową
it is offered the comparison between the three different hermeneutic opportunities in its understanding
This comparison helps to understand that Q 17:37 fits
Summary
Spośród 36 gatunków ptaków z rodziny jastrzębiowatych i sokołowatych występujących w Palestynie, należy wziąć pod uwagę sześć gatunków ptaków, ponieważ ich wygląd i typologia zachowania wydają się odpowiadać treści logionu Q 17,37 i pomagają w jego zrozumieniu. Do czwartego gatunku należy percnopterus: zwany też oripelargus, [orzeł] o wyglądzie sępa, mający bardzo małe skrzydła, poza tym wyróżniający się wielkością, ale tchórzliwy i zwyrodniały do tego stopnia, że kruk jest w stanie go pokonać. Wszystko wskazuje więc na to, że Pliniusz czerpiąc swoje informacje z różnych źródeł, nie był w stanie ocenić ich wiarygodności i nie zauważał, że podając trzy różne nazwy orłów, odnoszące się – w jego mniemaniu – do trzech różnych gatunków (morphos, perconopterus-oripelargus, aquila barbata-ossifraga), tak naprawdę opisuje tego samego ptaka, i – co więcej – ptaka, który nie był orłem. Że Arystoteles stara się zrozumieć tajemniczość sępów, może być wskazówką, iż sępy pośród innych ptaków przyciągały ludzką ciekawość i budziły rozmaite skojarzenia (później również te polityczne związane z symbolem orła rzymskiego)
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
