Odstawienie nilotynibu u pacjentki z przewlekłą białaczką szpikową i małopłytkowością będącą powikłaniem leczenia imatynibem

Abstract

Wprowadzenie do leczenia przewlekłej białaczki szpikowej (CML) leków z grupy inhibitorów kinaz tyrozynowych BCR-ABL1 znacząco zmieniło przebieg tej choroby oraz wpłynęło korzystnie na rokowanie. Dzięki celowanej terapii choroba, z nieuleczalnej, stała się przewlekłą, ze średnim czasem przeżycia porównywalnym z obserwowanym w populacji osób zdrowych. Ostatnie lata wskazują także, że jest pewna grupa pacjentów, w której można trwale zaprzestać leczenia. Jest to szczególnie ważne w przypadku wystąpienia objawów niepożądanych, które — występując nawet w niewielkim nasileniu — mogą trwale pogarszać jakość życia pacjenta. W artykule przedstawiono opis przypadku pacjentki z CML, u której po włączeniu imatynibu wystąpiła małopłytkowość o charakterze immunologicznym. Zastosowanie w drugiej linii nilotynibu nie spowodowało wycofania się cech immunotrombocytopenii, ale pozwoliło na pogłębienie odpowiedzi molekularnej mimo zmniejszenia dawki leku. Dzięki temu po kilku latach temu pacjentka okazała się odpowiednią kandydatką do zaprzestania leczenia.