NIETZSCHECİ İNSANIN ANLAMI İNŞASINDA ÖLDÜRÜLEN TANRI MI, DİRİLTİLEN ŞEYTAN MI?

Abstract

Düşünen ve idrak eden varlık olan insanın varoluş bağlamını çevreleyen temel kavramlar: Tanrı-insan ve evren kavramları ekseninde gelişen alandır. İnsan felsefi düşünüş içinde kaçınılmaz şekilde varlık ve varoluş sorgulamasında Tanrı’yı ilk muharrik, ilk sebep, yaratıcı kudret, vareden, yaratan vb. idraklerde kabul eder ve değerlendirir. Bu bağlamda varlığın sahibinin fiiliyatına (tasavvur ve tasarruf) dair idrak ve anlamlandırmanın tarihsel süreçte Batı Teolojisi ve Metafiziği bağlamında dillendirilen söylemin hakikati, inanılırlık durumuna göre kabul ve ret noktasında pek çok yoruma neden olmuştur. Özellikle modern çağla birlikte teknoloji ve bilim alanındaki gelişmeler Aristoteles’in geosentrik evren paradigmasını savunan ve kutsayan Kilisenin iddialarının yanlışlanmasıyla birlikte Katolik tanrı imgelemi de büyük aşınma ve saldırıya uğramıştır. Bu mealde “Tanrı öldü” sözü, bütün bir teolojinin dekadansına işaret eder. Buna mukabil öne sürülen söylemin hakikati de sorgulanma ve referansta bulunduğu yorum bağlamı ve modern dünyadaki yansısı itibariyle başka büyük sorunlara sebebiyet vermiştir ki, buna tanrının ölümünün aslında insanın ölümü olduğu savı güncelliği yönüyle örnek verilebilir. Bu çalışmada tanrının ölümü savının modern dünyadaki yansısı post modern düşünce de dikkate alınarak değerlendirilecektir.