New Spirituality: A Viable Alternative?

Abstract

Nowa duchowość – realna alternatywa? W opinii wielu myślicieli kultura Zachodu (czyli tzw. cywilizacja chrześcijańska) od dziesięcioleci przeżywa głęboki kryzys. Jednym z symptomów tej transformacji jest szybkie (i jak się wydaje – nieodwracalne) słabnięcie chrześcijaństwa, zwłaszcza w jego warstwie religijnej, czyli zorganizowanej w Kościołach. Niniejszy tekst jest próbą ukazania (m.in. w nauczaniu Jana Pawła II i Benedykta XVI) przyczyn tych zmian. Następnie zaś podejmuje kwestię nowej duchowości, która – co jest widoczne zwłaszcza w badaniach socjologicznych – zajmuje przestrzeń, „opróżnioną” z żywej wiary i praktyk religijnych. Odejście większości społeczeństwa od zorganizowanej religii nie oznacza powszechnej rezygnacji z życia duchowego. To w „nowej duchowości” coraz liczniejsi Europejczycy i Amerykanie „realizują” nieodpartą potrzebę egzystowania w sferze sacrum, doświadczania Absolutu bądź też zanurzenia się w różnie pojmowanej (i rytualnie celebrowanej) boskości. Upowszechnianie się alternatywnej duchowości jest wyzwaniem dla Kościoła i jego zbawczej misji. Każe też postawić pytanie, czy jest ona rzeczywistą (konkurencyjną) alternatywą dla bogatej i przez wieki sprawdzonej tradycji duchowości chrześcijańskiej.