Abstract
This article presents an analysis of one of the short stories authored by Czech writer – Milada Součková: the short story Rok šestašedesátý included in the collection entitled Neznámý člověk (published in 1962, written in 1943). The introduction addresses the issues related to the clarification of the concept of a memory archive and the concept of the archive itself. Its characteristics, i.e. a certain arrangement of the collection, its permanent structure and three essential aspects of archiving are indicated: searching, saving and storing. These aspects are also typical of the structure of the analysed prose authored by Milada Součková. The next part of the article (Neznámý člověk as a private archive of memory) pertains to the entire above-metioned volume of the stories whose characteristic motif is the motif of memory linked with space, time and history. In the further parts of the article, the author goes on to the structural and interpretative analysis of the story she is interested in. She draws attention to such aspects as memory figures, i.e. time and space, thematic associations, memory carriers and memory traces and places. In conclusion, she draws attention to three components of the Milada Součková’s private memory archive: the memory of the language, the memory of the father and the memory of the historical events taking place in 1866.
Highlights
This article presents an analysis of one of the short stories authored by Czech writer – Milada Součková: the short story Rok šestašedesátý included in the collection entitled Neznámý člověk
The introduction addresses the issues related to the clarification of the concept of a memory archive and the concept of the archive itself
I.e. a certain arrangement of the collection, its permanent structure and three essential aspects of archiving are indicated: searching, saving and storing. These aspects are typical of the structure of the analysed prose authored by Milada Součková
Summary
Pamięć uznać można za swoiste repozytorium wiedzy, prywatne, osobiste archiwum. Zgromadzone w nim artefakty stanowią pewien uporządkowany zbiór, „korpus pamięci instytucji, społeczności i jednostki” (Sa ryusz-Wolska, Traba, 2014, 93). „Relacja między pamięcią a archiwum ma charakter dynamiczny i aporetyczny. Zgromadzone w nim artefakty stanowią pewien uporządkowany zbiór, „korpus pamięci instytucji, społeczności i jednostki” (Sa ryusz-Wolska, Traba, 2014, 93). „Relacja między pamięcią a archiwum ma charakter dynamiczny i aporetyczny. Istotą archiwum [...] jest bowiem napięcie między pragnieniem źródłowego powtórzenia i zachowania wydarzenia a jego nieuchronnym zacieraniem i wypieraniem” (Saryusz-Wolska, Traba, 2014, 95). Szczególnie pamięć autobiograficzna tworzy swego rodzaju amalgamat składający się ze śladów własnych wspomnień i skryptów informacji z wielu różnych źródeł (Rydiger, 2013, 129). Jak stwierdza Tomasz Maruszewski (2005, 31), występuje w postaci narracji dotyczących ciągów zdarzeń i informacji na temat faktów. Pamięć autobiograficzna staje się więc swego rodzaju prywatnym archiwum jednostki, w którym zawierają się nie tylko wspomnienia związane z jej życiem prywatnym, ale również te, które dotyczą szerszego kontekstu społecznego i kulturowego
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
