Abstract
Političke stranke su neizostavan činilac svake savremene parlamentarne demokratije, bez kojih ona ne bi ni mogla da funkcioniše. Međutim, zbog njihove važnosti, nesumnjivo je povećan njihov faktički i pravni uticaj na pravni poredak u celini, što bi moglo da izazove probleme u smislu njihovog protivustavnog delovanja, iako su one pod ustavom, a često su i ustavna kategorija. Upravo je Nemačka dobar primer uspešne interakcije između stranaka i ustavnog poretka. Njima se daje sloboda delovanja na osnovu odredaba Osnovnog zakona, ali uz vođenje računa da se čitav sistem ne dovede u opasnost. U ovom radu se prikazuju tri primera takve interakcije. Prvi primer je odnos parlamentarne grupe, kao emanacije političkih stranaka u parlamentu, i poslanika. Drugi je mera zabrane političkih stranaka koja deluje protivustavno, dok je treći način izbora sudija Saveznog ustavnog suda. U radu se zaključuje da je neophodno pronaći idealnu formulu slobode njihovog delovanja, prema kojoj se političkim strankama dozvoljava svaka akcija koja je blagotvorna za ustavni poredak, dok im se, s druge strane, zabranjuje samo ono delovanje koje ima razarajući efekat za sistem u celini.
Highlights
Political parties are an indispensable factor in any modern parliamentary democracy
they have to act in accordance with constitution
they go beyond constitution
Summary
U Nemačkoj se, kao što je i uobičajeno u zemljama liberalno-demokratske ustavnosti, poslaniku priznaje slobodan poslanički mandat, što je i učinjeno čl. 38 Osnovnog zakona. 38 Osnovnog zakona daje mogućnost poslaniku da se odupre stranačkim odlukama, čak i kada su donete demokratski, i upravo se na primeru međusobnog dejstva ova dva, na prvi pogled suprotstavljena člana vidi kako može uspešno da funkcioniše proces odlučivanja u okviru parlamentarne demokratije. Poslanicima u Bundestagu i koja ne podležu bilo kakvim restrikcijama parlamentarnog poslovnika, kao što je pravo da se usmeno postavi pitanje, ograničena su pravilima samih poslaničkih grupa, kao i pravom koje se u okviru njih stvara Ta kohezija nije rezultat visokog nivoa kontrole i pritiska od strane parlamentarnih grupa, već su istraživanja pokazala da se većina poslanika oseća kao predstavnici ideologija svojih partija, te da glasaju u skladu sa stranačkom linijom bez ikakvih dodatnih pritisaka A ne prinuda, takozvana magična formula u Nemačkoj, gde politička kultura nagrađuje političko jedinstvo i istovremeno kažnjava političko nejedinstvo (Schüttemeyer, 2001, pp. 6, 43-45)
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
