Kwantyfikacja i analiza rozwoju zrównoważonej mobilności miejskiej w wybranych krajach UE z wykorzystaniem miary agregatowej

Abstract

W artykule dokonano kwantyfikacji i oceny stopnia rozwoju zrównoważonej (zielonej) mobilności miejskiej w wybranych krajach Unii Europejskiej. W tym celu skonstruowano kluczowe wskaźniki opisujące poszczególne obszary zielonego transportu w latach 2011–2020. W analizie wykorzystano dostępne dane publiczne i zastosowano dynamiczną taksonomiczną metodę Hellwiga. Wyniki analizy umożliwiły uzyskanie odpowiedzi na postawione pytania badawcze: 1) „Jaki jest stan i dynamika rozwoju zielonego transportu w badanych państwach?”, 2) „Które państwa w UE są liderami zrównoważonego transportu i dlaczego?”, 3) „Co determinuje zróżnicowanie i rozwój zielonej mobilności miejskiej w analizowanych krajach?”. Rezultaty badania wskazały, że pomimo przestrzennej polaryzacji rozwoju występuje podobieństwo strukturalne cechujące kraje o najwyższym i najniższym poziomie rozwoju zrównoważonej mobilności. Silną grupę stanowią państwa skandynawskie, Belgia (zdecydowany lider), Węgry, Austria, Dania i Czechy. W latach 2011–2020 można zaobserwować spadek poziomu rozwoju w sektorze zrównoważonego transportu, determinowany m.in. skutkami globalnego kryzysu finansowego w latach 2011–2014. Z kolei lata 2015–2020 to dynamizacja rozwoju ekologicznej branży transportu. Analizując czynniki warunkujące ten rozwój, można zauważyć, że pomimo podjętych starań europejska polityka transportowa nadal stoi w obliczu wielu wyzwań, zwłaszcza ze względu na stały wzrost poziomu emisji gazów cieplarnianych w sektorze transportu. Ponadto specyfika regionalna i różnice w modelach transportu niosą ze sobą ryzyko osłabienia wyników działań Unii Europejskiej w tym obszarze.