Abstract
Zasadniczym celem artykułu było zilustrowanie ogólnego modelu pracy kuratorów rodzinnych działających w wielkomiejskim centrum. W tekście skoncentrowałam się nie tylko na aspektach metodycznych, ale refleksyjności i podejściu do relacji, jaką kurator buduje z podopiecznym. W tym celu przyjęłam perspektywę teoretyczną, określaną w piśmiennictwie naukowym „pedagogią”. Zgromadzone dane, na podstawie których opracowałam prezentowane wyniki, pochodzą z badań jakościowych przeprowadzonych w dwóch dzielnicach Łodzi – Śródmieściu i Bałutach (Stare Bałuty). Inspiracją teoretyczną były założenia interakcjonizmu symbolicznego. Zastosowaną metodą badawczą była etnografia, a przebieg analizy pozyskanych danych wyznaczały procedury metodologii teorii ugruntowanej. W rezultacie wyłoniłam różne formy działania kuratora rodzinnego w terenie, do których należą: wyczekiwanie, wyciąganie ręki, troska o podmiotowe traktowanie, ryzykowanie, zachowywanie czujności oraz elastyczne działanie.
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
