Abstract
<p>Artykuł ma na celu omówienie funkcjonujących w przestrzeni szkolnej sposobów wprowadzania uczniów w tematykę związaną z sylwetkami najwybitniejszych pisarzy polskich. Osią tekstu stały się elementy twórczości Ignacego Krasickiego. Na podstawie rozpoznań literaturoznawców wyodrębniona została problematyka szkolnych odczytań i szkolnych refleksji humanistycznych. Całość stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób pogodzić współczesne doświadczenia uczniów z materiałem obowiązującym w szkole? Wiedza z pogranicza antropologii literatury, filozofii i medioznawstwa – ujęta w perspektywie dydaktycznej – przybliża do uniwersalnych zagadnień, stanowiących przydatny kontekst w edukacji. Szeroki zakres rozważań, dotyczących zarówno refleksji metafizycznej, jak i obiegu informacji w mediach, ma za zadanie podkreślić ważną funkcję dialogu współczesności z tradycją na lekcjach języka polskiego.</p>
Highlights
W refleksji dydaktycznej warto więc zająć się nie tylko wypracowywaniem nowych metod pracy na lekcjach, lecz także zwrócić uwagę na te elementy materiału, które nie zmieniają swojej formy
O wskrzeszaniu arcydzieł na lekcjach polskiego w bezpośredni sposób zwraca uwagę na jedną niezmienną funkcję literatury: próbuje [ona – P.S.] od zawsze i nieustannie odpowiadać na te kilka naiwnych pytań, które stanowią wspólny egzystencjalny mianownik dla twórców i odbiorców dzieł, uczniów i nauczycieli, Polaków i nie-Polaków, mieszkańców jaskini w Indonezji 40 tysięcy lat temu i obywateli współczesnej zjednoczonej Europy
Piotr Śliwiński, omawiając kwestię „pierwszorzędności” twórców oraz związanych z nią obowiązków i rozterek, ukazuje wagę potrzeby ponownego spojrzenia na omawiane treści: „Rewizja jest więc, co niezaskakujące, tym sposobem ujęcia, takim pojęciem literatury, które choćby częściowo oczyszcza ją z przynależności do funkcjonalnej, a zatem zrutynizowanej w swoich poczynaniach grupy interesu i daje szansę nasycenia indywidualnym sensem” (Śliwiński 2012)
Summary
W refleksji dydaktycznej warto więc zająć się nie tylko wypracowywaniem nowych metod pracy na lekcjach, lecz także zwrócić uwagę na te elementy materiału, które nie zmieniają swojej formy. Zenon Uryga, proponując sposoby omawiana satyr w liceum, zwraca przede wszystkim uwagę, iż odpowiednie wprowadzanie uczniów w ten obszar materiału wymagałoby „sięgnięcia po motywacje właściwe postawom czytelniczym młodzieży funkcjonującym poza kręgiem instytucjonalnym szkoły, a także umiejętnej koncentracji ważnych z dydaktycznego punktu widzenia celów analizy utworów Krasickiego wokół tych motywacji” (Uryga 1992, 105).
Sign-in/Register to view highlights & summary 
Published Version (
Free)
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call