Klastry jako platforma rozwoju internacjonalizacji przedsiębiorstw na podstawie ekonomii współdzielenia

Abstract

W literaturze naukowej prezentowane są rozne podejścia do zagadnienia ekonomii wspoldzielenia (economy sharing). Dostepne definicje w znaczącej cześci odnoszą sie do jego interpretacji w odniesieniu do modelu konsumpcyjnego, szczegolnie w ujeciu innowacyjnych platform technologicznych. Rownocześnie, w opinii autora, termin ten moze byc rozpatrywany w aspekcie kooperacji przedsiebiorstw jako sposob na optymalizacje korzyści i skali, ale takze obnizenie poziomu ryzyka. Modelowym przykladem ekonomii wspoldzielenia w ujeciu B2B są organizacje klastrowe, a zatem regionalne zrzeszenia przedsiebiorstw funkcjonujących w tym samym lub w pokrewnych sektorach, ze wspoludzialem np. instytucji naukowych, finansowych czy administracyjnych. Struktury klastrow, mechanizmy ich funkcjonowania oraz modele biznesowe dzialalności ukierunkowane są na osiąganie podstawowego ich celu, jakim jest wzrost konkurencyjności podmiotow do nich nalezących. Ma to zastosowanie zarowno w odniesieniu do dzialalności krajowej, jak i do procesow umiedzynarodowienia. Co wiecej, to wlaśnie proces umiedzynarodowienia moze przyczynic sie do wzrostu konkurencyjności na rynku krajowym, ze wzgledu na m.in. koniecznośc dostosowania do niejednokrotnie wyzszych wymogow jakościowych obowiązujących na rynkach zagranicznych i tym samym przeniesienia ich na rynek polski. Te specyficzne uwarunkowania powodują, ze wlaściwe przygotowanie przedsiebiorstw do internacjonalizacji oraz budowanie wokol nich sieci partnerstwa sluzącej wspoldzieleniu zasobow moze przyczynic sie do maksymalizacji zyskow i optymalizacji kosztow sektora biznesowego. Celem artykulu jest badanie aspektow praktycznego zastosowania modelu ekonomii wspoldzielenia dla internacjonalizacji podmiotow skupionych wokol klastrow.