Abstract
Artykuł jest zapisem doświadczeń autorki i wyprowadzonych stąd refleksji nad kondycją muzeów etnologicznych w Polsce. Autorka jako historyczka sztuki, która wraz z rozwojem zawodowym wkraczała stopniowo na grunt antropologii kultury i obserwowała zjawiska zachodzące w muzeach o takim profilu w Polsce, Europie i niektórych krajach azjatyckich, dzieli się swoimi uwagami co do ich roli, zadań i pożądanych kierunków rozwoju. Uwagi te wynikają z długoletniej praktyki muzealnej i osobistego doświadczenia; nie roszczą sobie pretensji do teoretycznych ani – tym bardziej – normatywnych uogólnień. Dotyczą szerokiego zakresu problemów, takich jak: styl zarządzania, kwestia nazewnictwa, polityka gromadzenia zbiorów czy odpowiedzialność społeczna związana z wytwarzaniem i dystrybucją wiedzy. Autorka zwraca uwagę na potencjał rozwoju polskiego muzealnictwa etnologicznego w kierunku dokumentacji, badania i reprezentacji współczesnej kultury społeczeństwa polskiego, przechodzącego kolejny okres dynamicznych przemian.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
