Karol Mikuli, uczeń Fryderyka Chopina i dyrektor konserwatorium we Lwowie. W 200. rocznicę urodzin pianisty i kompozytora (1821–2021)

Abstract

Karol Mikuli (1821–1897) pochodził z rodziny Ormian zamieszkałych w Austro-Węgrzech. Podobnie jak nauczyciel Chopina Józef Elsner, także Mikuli należał do bliskich Chopinowi osób, które medycynę porzuciły dla muzyki. W obydwu przypadkach miało to miejsce w Wiedniu. Wkrótce w Paryżu Mikuli znalazł się w najbliższym kręgu Fryderyka Chopina, pod którego kierunkiem kształcił się przez co najmniej trzy lata: 1844–1847, ale doświadczenia te wywarły wpływ na całe jego dalsze życie. Dzięki Mikulemu i jego uczniom właśnie we Lwowie tradycje chopinowskie były kontynuowane na ziemiach polskich. W latach 1858–1887 Mikuli kierował Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie, gdzie w 1859 roku stworzył klasę fortepianu. Zgodnie z wolą uczniów wprowadził też do Konserwatorium język polski jako wykładowy na miejsce dotychczasowego niemieckiego. W konserwatorium, jak i w ramach lekcji prywatnych, wykształcił w sumie ponad 100 uczniów. Poza działalnością pedagogiczną organizował koncerty GTM. Był też kompozytorem, tworzącym zarówno gatunki uprawiane przez Chopina (np. mazurki i polonezy fortepianowe), jak i muzykę kameralną oraz pieśni, które wskazują na wpływ ogólnoeuropejskiego romantyzmu (kręgu niemieckojęzycznego). Dzięki działalności Mikulego to właśnie we Lwowie w 1910 roku jego dawni uczniowie zorganizowali ogólnopolskie obchody w stulecie urodzin Chopina.