Abstract
Geschiedenis, verhalen en narratieve constructie van realiteit in Graham Swifts Waterland. Na een korte inleiding over historiografische metafictie, wordt in dit artikel besproken hoe Waterland (net als andere werken in deze categorie) het probleem thematiseert van de historiografie als narratieve constructie van het verleden, geleid door bepaalde regels en conventies. Waterland toont hoe dun de grens tussen geschiedenis en verhalen kan worden, zonder daarom mee te gaan in de postmoderne verleiding om historiografie gelijk te stellen aan fictie, en met nadruk op het belang van geschiedenis voor ons bestaan. Het slot van de paper is toegespitst op het belang van verhalen in menselijke levens, en toont hoe de roman werkt met het idee dat mensen verhalen vertellen om zin te geven aan hun leven en aan de wereld rondom hen. Waar aangewezen wordt een vergelijking gemaakt met twee andere historische metafictiewerken, Penelope Lively’s Moon Tiger en Julian Barnes’ Flaubert’s Parrot, om te tonen dat het niveau van het heden de bovenhand neemt op het echte verhaal van het verleden in historiografische metafictie, en om de stelling te onderbouwen dat dergelijke romans niet proberen om de grens tussen factuele en fictionele vertelling uit te vegen wanneer de objectiviteit van de geschiedenis in vraag gesteld wordt.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
