Abstract
W pierwszej części artykułu charakteryzuję trzy rodzaje profesjonalizmu lekarskiego: profesjonalizm tradycyjny, odnowiony i kompleksowy. Omawiam także czynniki kulturowe, ekonomiczne i aksjologiczne wpływające na ich kształtowanie się. Stawiam tezę, że profesjonalizm kompleksowy ze względu na jego skomplikowanie i arbitralne wyodrębnianie elementów składowych jest nieprzydatny w edukacji moralnej studentów i lekarzy. W części drugiej rekonstruuję wady i zalety profesjonalizmu tradycyjnego i odnowionego. Uzasadniam pogląd, że najważniejsza zaleta profesjonalizmu wynika z jego ambiwalencji moralnej. Nie traktuję więc tej dwuznaczności jako wyłącznie wady. Lekarz profesjonalista powinien mieć świadomość jasnych i ciemnych stron profesjonalizmu oraz umiejętność właściwego ich ważenia w danych okolicznościach – poszukiwania Arystotelesowskiego złotego środka. W ostatniej części argumentuję za umiarkowanie optymistycznym przekonaniem o przydatności profesjonalizmu tradycyjnego i odnowionego w moralnym formowaniu studentów medycyny i młodych lekarzy.
Highlights
Przykładu przywołam Uniwersytet Medyczny w Białymstoku[1] i Wydział Medyczny Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego[2]
Chory płacił i wymagał od lekarza świadczenia danej usługi
Wysunięcie na pierwszy plan powinności zabiegania o dobro chorego pociągało za sobą zakwestionowanie dotychczasowego modelu relacji biznesowej łączącej lekarza z chorym
Summary
Na rzecz interesu lekarza[8]. W osiemnastowiecznej Brytanii i jej koloniach w Północnej Ameryce działalność lekarzy była przez nich bez reszty traktowana jak przedsięwzięcie biznesowe nastawione na zysk. Gregory’ego pierwszym składniku konstytuującym etyczną podstawę medycyny jako profesji i profesjonalizmu tradycyjnego. Obowiązków lekarzy wobec pacjentów zadekretowane jest też miejsce sumienia lekarza jako jedynego i najwyższego „trybunału w osądzaniu kar za zaniedbanie lub beztroskę”. Niezależność sumienia lekarza jest tu przejawem jego autonomii profesjonalnej i zarazem stoi na straży niezależności profesji jako całości. Autonomia sumienia została w analizowanym przepisie silnie powiązana z doskonałością profesjonalną: umiejętnościami lekarzy oraz ich troską o pacjenta i obowiązkiem wierności, a także ze służbą choremu jako odpowiedzią na jego wezwanie. Percivala oraz sama instytucja medycyny regulowana przepisami Kodeksu z 1847 roku, a także swoisty dla niej etos, np. Nasiliły się i okrzepły tendencje izolacjonistyczne i autarkiczne początków budowania profesjonalizmu i zaczęły służyć, nierzadko jako zmowa milczenia, ochronie przywilejów już ukształtowanej profesji i przede wszystkim jej członków
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
