Abstract

<p>W historii ukraińskiej myśli pedagogicznej szczególną uwagę poświęca się problematyce kształtowania duchowej osobowości dziecka w okresie przedszkolnym. Ustalono, że istnieją różne podejścia do uzasadniania pojęć, treści, zasad duchowości, duchowego świata osobowości, duchowo-moralnych walorów. Duchowe walory i priorytety społeczeństwa wyrastają z kulturalno-historycznych tradycji, doświadczenia narodu. W artykule zaprezentowano treść kategorii „duchowość” i „duszewność”, ponieważ posiadają one odmienne skierowanie. Duchowość wyraża skierowanie ludzkiego bycia do transcedentności, a duszewność cechuje dobre traktowanie ludzi. Walory duchowe są kontrolowane i wspierane przez opinię społeczną i sumienie człowieka, co umożliwia normalizację relacji, gwarantuje porządek, pozwala zachować porozumienie w społeczeństwie. Podstawowym zadaniem wychowawców jest moralne uświadomienie dziecku siebie jako osobowości oraz umożliwienie mu przyswojenia duchowych walorów. Wśród wymagań programowych znajdują się: wspieranie rozwoju wyobraźni o duchowym ideale człowieka, wzbogacanie własnego doświadczenia emocjonalnego oraz kształtowanie pewnej „postawy do siebie”. Kształtowanie podstaw duchowości powinno odbywać się już od pierwszych lat życia. Jest to okres poznania człowieka i społeczeństwa, odkrycia Boga przez dziecko, zapoznania się z życiem na Ziemi z całą jego barwnością. To początkowy okres tworzenia własnej tożsamości, podstawowych cech charakteru, stosunku do otaczającego świata, ludzi i siebie, a także przyswajania moralnych norm zachowania ważnych dla rozwoju osobowości, w tym jakości psychicznych. Jest to ciągły proces, trwający przez całe życie, skierowany na przyswajanie przez ludzi reguł i norm zachowania. W przedszkolach idea duchowego wychowania jest realizowana przy pomocy różnych form pracy wychowawczej.</p>

Highlights

  • In the history of Ukrainian pedagogical thought, the problem of formation of a preschool child’s spiritual personality is given special attention

  • Spirituality is one of the most important factors in the development of civilization, the discovery of new social norms which comply with the ever-changing conditions

  • Cordiality is often derived from spirituality (Dubichynskyj 2006, p. 12)

Read more

Summary

THE DEFINITION OF SPIRITUALITY

Spirituality is one of the most important factors in the development of civilization, the discovery of new social norms which comply with the ever-changing conditions. Spirituality is one of the most common, borderline characteristics of a person and his life It cannot be defined conventionally – only general contours such as the ability and need to be oriented in life, higher universal values of Truth, Goodness and Beauty in their unity can be determined by genus and species characteristics. In this sense, spirituality serves as an ideal to which humanity and an individual aspire in their spiritual self-improvement. The concept of spiritual and moral education defines the connection between the spiritual culture of society and the process of education, because the category of spirituality is directly linked to the need of understanding (the world, oneself, the content and purpose of life). Sukhomlynskyi believed that “the only way to become a moral person was by letting conscience, shyness, responsibility and duty into one’s heart” (Sukhomlynskyi 1976b, p. 261)

THE CONTENT AND TASKS OF SPIRITUAL EDUCATION OF PRESCHOOL CHILDREN
PRZEZ PRYZMAT PEDAGOGIKI UKRAIŃSKIEJ
Full Text
Published version (Free)

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call