Fındığın Geleneksel ve Suni Kurutulması Arasındaki Hasat Sonrası Farklılıkları

Abstract

Bu çalışma, farklı kurutma yöntemlerinin [suni kurutma, beton ve çimen harman (güneşte kurutma); SK, BH ve ÇH, sırasıyla] 12 ay depolama süresince (20–25°C ve %70–90 bağıl nem) yağ asitleri kompozisyonu ve oksidatif stabilite özellikleri üzerine etkisini belirlemek amacıyla 2013–2014 yılları arasında yürütülmüştür. Beklendiği gibi tekli doymamış yağ asitleri (TDY) ana yağ asitleri grubunu (%81,75–83,59) oluşturmuş, onu çoklu doymamış yağ asitleri (ÇDY; %10,20–11,48) ve doymuş yağ asitleri (DYA; %5,38–6,96) izlemiştir. SK ortamında güneşte kurutmaya göre daha yüksek TDY (%83,59) değeri kaydedilmiştir. Kurutma süreci sonunda SK ortamında daha düşük peroksit değeri (PD) ve daha yüksek oleik/linoleik asit (%8,27) değeleri kaydedilmiştir. Depolama süresi sonunda SK ortamında BH ve ÇH‘a göre daha düşük PD görülmüştür. Bu yüzden, SK metodu fındık kurutma için ticari ölçekte önerilebilir.