Evaluation of Posture, Balance and Gait Disorders in Diabetic Patients

Abstract

Giriş: Diabetes mellitus yaş ve cinsiyet ayırımı gözetmeksizin görülebilen kronik metabolik bir hastalıktır. En sık görülen komplikasyonlarından biri polinöropati (PNP) olup denge, postür ve yürüme bozukluklarına yol açabilmektedir. Diyabetik hastalarda nöropati varlığının postür, denge ve yürüme bozukluklarında olası rolünün belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Dahiliye-Endokrinoloji Anabilim Dalı polikliniğinde diabetes mellitus tanısı ile izlenen olgular alınmıştır. Bu olgularda yürüme ve denge statik postürografi (göz açık, göz kapalı, baş sağa, baş sola ve tandem Romberg) ve Tinetti Denge ve Yürüme Skalası ile değerlendirilmiş olup eşlik eden otonomik ve periferik sinir tutulumunu belirlemek için elektronörografi (ENG) ve sempatik deri yanıtlarına (SDY) bakılmıştır. Elde edilen veriler kontrol grubu ile karşılaştırılmıştır. Bulgular: Diabetes mellitus tanılı toplam 29 hasta ve 16 sağlıklı kontrol grubu çalışmaya dahil edilmiş olup ortalama yaş sırası ile 49,9±7,1 ve 47,7±6,6 yıldır. Diyabetiklerde median ve ulnar sinirlerde duyusal iletim hızları ve peroneal ve ulnar sinirlerde ise motor iletim hızları normal kotrollere göre yavaşlamış bulunmuştur. Bu değerler istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0.001 ve p<0.003). Klinik tablo ile birlikte yorumlanacak olur ise diyabetiklerin ENG çalışması sonucunda 14’ünde PNP saptanmış, 15’inde ise polinöropatiyi telkin eden bulgular gözlenmemiştir. SDY bakıldığında diyabetiklerde 3 olguda ayakta, 2 olguda ise hem ayak hem de elde SDY’ları elde edilememiştir. Böylece 5 olguda (5/29; % 17,2) otonomik (sudomotor) lif tutuluşu görülmüştür. Bu 5 olguda ENG verileriyle polinöropati tanısı da konmuştur. Tinetti yürüme, denge ve total skor istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde normal kontrol olgularından daha düşük olarak elde edilmiştir (p<0.001). Postürografik çalışma platform üzerinde başın sağ veya sola dönük olduğu pozisyonda ve tandem Romberg testi ile diyabetiklerin normallere göre daha fazla salındığı ve istatistik olarak bu farkın anlamlı olduğu görülmüştür (sırası ile p=0,002; p=0,03 ve p=0,041). Sonuç: Çalışmamız diyabetik hastalarda nöropati varlığı ile doğrudan ilişkili olmakla birlikte polinöropatisi olan ve olmayan olgularda postüral stabilite ve dengenin kontrol grubuna göre bozuk olduğunu ortaya koymuştur.