Ebeveyn Duygusal Erişilebilirliği ve Sosyal Medya Bağımlılığı: Yalnızlığın Aracı Rolü

Abstract

Sosyal medyanın aşırı ve problemli kullanımı özellikle genç nüfus arasında yaygın bir sorundur. Son araştırmalar bireylerin sosyal medya bağımlılığı eğilimleri ve ebeveynleri ile olan ilişkilerinin niteliği arasındaki anlamlı ilişkilere vurgu yapmasına karşın, bu bağlantıların altında yatan psikolojik mekanizmalar yeterince incelenmemiştir. Bu araştırmanın amacı ebeveyn duygusal erişilebilirliği ile sosyal medya bağımlılığı arasındaki ilişkide yalnızlığın aracı rolünü incelemektir. Bu amaç doğrultusunda 192’si (%58.9) kadın, 134’ü (%41.1) erkek olmak üzere toplam 326 üniversite öğrencisine ulaşılmış ve çevrimiçi anket ile veri toplanmıştır. Veri toplama araçları arasında Kişisel Bilgi Formu, Ebeveyn Duygusal Erişilebilirliği Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği-Kısa Form (ULS-8) ve Bergen Sosyal Medya Bağımlılığı Ölçeği yer almaktadır. Araştırma verileri Pearson-Momentler Çarpımı Korelasyonu ve Hayes’in Aracılık Analizi prosedürleri takip edilerek analiz edilmiştir. Sonuçlar anne ve baba duygusal erişilebilirliği ile sosyal medya bağımlılığı arasındaki ilişkide yalnızlığın aracı bir rol üstlendiğini göstermiştir. Bu bulgular ebeveynlerin duygusal açıdan erişilebilir olarak algılanmalarının üniversite öğrencilerinin yalnızlık düzeylerini azaltarak sosyal medya bağımlılığına karşı koruyucu bir faktör olabileceğine işaret etmektedir. Araştırmanın sonuçları, sosyal medya bağımlılığının çözümlenmesinde bireylere, ailelere ve uzmanlara yol gösterici niteliktedir.