Abstract
Sytuacja niemówienia (mutyzm, afonia, niemota, afazja) dotyczy zarówno identyfikowania biopsychicznych przyczyn tego stanu, jak i jego społeczno-kulturowych konsekwencji. O ile kwestie medyczne zaburzeń rozwoju językowego, a więc diagnoza i terapia neurologopedyczna nie budzą większych kontrowersji, o tyle społeczna, w tym szkolna obecność dziecka niemówiącego jest nadal zjawiskiem niepokojącym, obcym i niezrozumianym. Jak na każdy innym przypadek trudności (potrzeb) rozwojowych i edukacyjnych dziecka, na kwestię niemówienia można spojrzeć z perspektywy modelu medycznego (problemu zdrowotnego tkwiącego w dziecku) lub w kontekście modelu społecznego, a więc identyfikowania barier środowiskowych i społecznych utrudniających, ograniczających lub uniemożliwiających funkcjonowanie dziecka niemówiącego w roli ucznia. W artykule przedstawione zostały zależności między medycznym i społecznym podejściem do sytuacji szkolnej dziecka niemówiącego, ze szczególnym uwzględnieniem założeń edukacji włączającej. Wskazany został także kulturowy kontekst dziecka milczącego jako jednej z najpopularniejszych „protez narracyjnych” wykorzystywanych w literaturze i sztuce filmowej.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
