DİNİ SOSYALLEŞME SÜRECİNDE DİNİ EĞİTİM KURUMLARI VE SURİYELİ SIĞINMACILAR ‘KİLİS ÖRNEĞİ’

Abstract

Bu makalede Nisan 2011 yılından itibaren göç etmeye başlayan Suriyeli sığınmacıların, dini eğitim ve dini eğitim kurumlarının hayatları üzerindeki etkisi ve göç sonrası farklı bir toplum içerisinde nasıl bir dini eğitim yolunu benimsedikleri araştırılmıştır. Türkiye’deki dini eğitimle Suriye’deki dini eğitimin arasındaki farklılıklar göz önünde bulundurularak zorunlu göç deneyimi sonrası dini eğitimin nasıl cereyan ettiği değerlendirilmiştir. İslam dinine mensup olan iki toplumun dini eğitim noktasında, göç sonrası Kilis’te bulunan sığınmacılar özelinde değişim gösterip göstermediği veya aynı kurumlar çerçevesinde devam edip etmediği araştırılmıştır. Dinin toplumlara göre farklı pratik, sosyolojik, teorik boyutlarının ve tezahürlerinin olması, dini sosyalleşme içerisinde genel anlamda eğitimin özel anlamda dini eğitimin rolü ve kültürel kodlarının ele alınması bakımından makale önem arz etmektedir. Çalışmada nitel yöntem tercih edilmiş ve derinlemesine mülakat tekniği kullanılmıştır. Diğer yandan araştırma, kartopu örneklem yöntemiyle oluşturulmuş ve Kilis ilinde ikamet eden Suriyeli sığınmacıların zorunlu göç süreci sonrası ‘dini sosyalleşme süreci içerisinde dini eğitimi’ inceleyen bir olgubilim çalışması olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri Kilis ilinde ikamet eden sığınmacılardan ve sığınmacıların mikro-sosyolojik deneyimleri göz önünde bulundurularak anlayıcı ve sembolik etkileşimci yaklaşımlar çerçevesinde oluşturulmuştur. Çalışmada dini eğitimin dini sosyalleşme sürecinde önemli bir faktör olduğu sonucuna ulaşılmıştır.