Abstract
Publikacje na temat kulturowej historii weganizmu, wnikliwe i inkluzywne, sprawiają wrażenie, że weganizm był doświadczany i opowiadany wyłącznie przez dorosłych, a dzieci nie miały żadnego udziału w jego rozwoju. Artykuł podważa to założenie, postulując włączenie relacji dzieci do kulturowej historii bezmięsnych diet. Biorąc pod uwagę znaczenie narracji pierwszoosobowych dla analizy procesów kształtowania się tożsamości, autorka proponuje wytyczenie i poddanie szczegółowej lekturze repozytorium wegańskich autobiografii oraz wprowadzenie do niego głosów dzieci. Podejmując badanie historycznego wymiaru dziecięcych narracji pierwszoosobowych, autorka przygląda się XIX-wiecznym wegetariańskim czasopismom dla dzieci i wydobywa na światło dzienne ich głosy i doświadczenia.
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
