DEVELOPMENT OF CENTRAL-LOCAL RELATIONS 2000s IN TURKEY

Abstract

Türkiye’de kamu yönetimi, merkezden yönetim ve yerinden yönetim ilkesine göre yapılanmıştır. Bu iki ilke birbirini tamamlayarak kamu yönetiminin bütünlüğünü sağlamaktadır. Diğer taraftan merkezi idarenin yerel yönetimler üzerinde; yerel hizmetlerin idarenin bütünlüğü ilkesine uygun şekilde yürütülmesi, kamu görevlerinde birliğin sağlanması, toplum yararının korunması ve mahalli ihtiyaçların gereği gibi karşılanması amacını gözetmek bakımından idari vesayet yetkisine sahip olduğu bilinmektedir. 2000’li yıllardan itibaren kamu yönetiminde yoğun bir değişim ve dönüşümün yaşandığı Türkiye’de, merkezi yönetim- yerel yönetim ilişkileri reform gündeminde önemli bir yer tutmuştur. Bu süreç demokrasi ve insan hakları reformlarının etkisiyle önemli bir desantralizasyon sürecini yaşayarak, yerelin yükselişine tanık olunan bir mecrada şekillenirken son yıllarda, bazı belediyelere mülki idare amirlerinin kayyum olarak atanması gibi uygulamalarda görüldüğü üzere merkezi yönetimin yerel yönetimlerle ilişkilerinde yeniden ağırlığını arttırdığı bir döneme girilmiştir. Diğer taraftan 2018 yılında Türkiye’nin yönetim sisteminin başkanlık sistemi referanslı Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi olarak değişmesi merkezi yönetim- yerel yönetim ilişkilerinde de değişimi kaçınılmaz kılacaktır. Çalışmanın önemi, bu değişim sürecinin; mülki idare sisteminin yereldeki en önemli temsilcisi olan vali ile yerel yönetimlerin en önemli aktörü olan belediye başkanının pozisyonlarına ve birbirleriyle ilişkilerine nasıl yansıdığını ortaya koymak ve gelinen noktayı değerlendirmek olacaktır. Deskriptif ve yorumlayıcı bir yöntemin izlendiği çalışmada sürecin mülki idarenin güç kazanacağı bir tarzda gelişeceğini gösteren bulgulara ulaşılmaktadır.