Abstract
Cel pracyCelem artykułu jest weryfikacja hipotezy o związku niedoborów selenu z zaburzeniami depresyjnymi przy kontroli zmiennych ubocznych i zakłócających. Na podstawie danych empirycznych porównane zostanie znaczenie niedoborów selenu z innymi czynnikami ryzyka, przy czym nie tylko tymi związanymi z żywieniem.MetodaModel równań strukturalnych oszacowano przy zastosowaniu estymatora diagonalnie ważonych najmniejszych kwadratów ze skorygowaną statystyką testową chi-kwadrat (WLSMV). Obliczono wielkość dziennego spożycia selenu i innych składników odżywczych w celu oceny ich ew. związku z subiektywną oceną występowania zaburzeń depresyjnych. Oddziaływanie wzorów żywieniowych oszacowano przy uwzględnieniu w modelu: chorób chronicznych, problemów życiowych, poziomu bólu, aktywności fizycznej oraz dochodów. Analiza została przeprowadzona na próbie 9 354 mężczyzn i kobiet w wieku 45–65 z badania PONS.WynikiWedług zaproponowanego modelu istotne jest oddziaływanie na zaburzenia depresyjne niskiego spożycia selenu (standaryzowane oddziaływanie całkowite: 0,133), wysokiego spożycia lipidów (0,102) oraz niskiego spożycia żelaza (0,065). Innych czynników żywieniowych nie cechuje istotny statystycznie związek z występowaniem zaburzeń depresyjnych w modelu (p>0,05). Pośród pozostałych czynników ryzyka problemy w życiu prywatnym (0,181), ból (0,179) oraz niskie dochody (0,178) wykazują najsilniejszy związek z występowaniem depresji. Ból pośredniczy mniejszości całkowitego oddziaływania chorobowości na depresję (0,140). Zaburzenia depresyjne wykazują również związek z trudnościami w pracy zawodowej (0,123) oraz niską aktywnością fizycznej (0,024).WnioskiWielkość spożycia selenu wykazuje najsilniejszy związek z występowaniem depresji pośród analizowanych czynników żywieniowych. Znaczenie zmiennych żywieniowych jest zarazem umiarkowane w porównaniu do pozostałych czynników ryzyka uwzględnionych w modelu. Przewlekły ból, niskie dochody i chorobowość są najważniejszymi korelatami występowania zaburzeń depresyjnych.
Highlights
Depression refers to multi-cause disorders characterised by the absence of a positive affect, low mood, and a range of associated emotional, cognitive, physical, and behavioural symptoms [1]
The model shows a significant effect of low selenium intake, high lipids intake (0.102) and low iron intake (0.065) on depressive disorders
The effect of dietary risk factors on depressive disorders is moderate when compared to non-dietary variables
Summary
Depression refers to multi-cause disorders characterised by the absence of a positive affect, low mood, and a range of associated emotional, cognitive, physical, and behavioural symptoms [1]. This study aims to identify the relationship between dietary patterns and depressive symptoms. Latent (unobserved) variables are statistical data concepts that represent theoretically-driven constructs. Due to their complexity, they can be measured only to a certain degree by indicators. Structural equation modelling is a flexible multivariate statistical framework used to analyse associations between observed variables and latent traits measured by multiple indicators. A structural equation modelling approach has been previously employed to identify risk factors for depression and anxiety; the proposed models did not include dietary intake variables [3,4]. The average daily intake of selenium and other nutrients was calculated to verify their possible association with self-reported depressive disorders
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
