Corona, met de ‘d’ van dood

Martin J.M Hoondert

doi:10.54195/rs.11413

Abstract

In this article I explore the way people have dealt with death during the COVID-19 pandemic. Based on a file with newspaper articles, tweets, Facebook posts, books, online stories and interviews I trace cultural patterns or so-called death mentalities, with a focus on the situation in the Netherlands. The theoretical framework is based on both Ariès’ and Jacobsen’s characteristics of different ways of dealing with death. These cultural patterns concern both ideas and practices. A tentative conclusion is that on the one hand there is denial of death, on the other hand the ritual changes indicate a protest against death by corona.

Highlights

Bronnen Voor het empirisch onderzoek naar de omgang met de dood in tijden van corona sluit ik aan bij de benadering die ook Ariès hanteerde
Naast tips en voorbeelden van uitvaartondernemers en ritueelbegeleiders voor rituelen die ‘corona proof’ zijn,[21] verschijnen er in de kranten en op social media verhalen over nieuwe en veranderende rituelen, overigens niet alleen in relatie tot uitvaarten en rouw, maar ook inzake bijvoorbeeld Koningsdag op 27 april en de Dodenherdenking op 4 mei.[22]
Het rituele perspectief geeft weliswaar goed inzicht in de waarden die in een cul tuur verankerd zijn, maar een bredere blik kan het culturele patroon inzake de omgang met de dood beter en vooral meer compleet in beeld brengen

Summary

Introduction

Bronnen Voor het empirisch onderzoek naar de omgang met de dood in tijden van corona sluit ik aan bij de benadering die ook Ariès hanteerde. Uitvaartondernemer Elbert Sluijmer zegt dat nabestaanden die bij een ‘normale’ uitvaart niet het woord durven te nemen, nu wel opstaan en hun herinneringen delen.[19] Ritueelbegeleider Petra Stevens benadrukt juist de waarde van een klein, intiem afscheid, aldus een interview met haar in De Limburger: Begrafenissen zijn noodgedwongen sober, in stilte, zonder opsmuk.

Results

Conclusion