Cases Admitted to Pediatric Emergency Service Due to Trauma Related to Fall

Abstract

Amaç: Çocuk acil ünitemize düşme nedeniyle başvuran travma olgularının kaza mekanizmasını ve kaza ilişkili ortaya çıkan sakatlıklarını değerlendirmeyi amaçladık. Materyal-Metod: Çalışma 01.06.2009 – 01.02.2010 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Acil Servis’ in de prospektif olarak düşmeye bağlı travma nedeniyle başvuran hastaların tanı, tedavi ve takipleri değerlendirilerek yapılmıştır. Bulgular: Çalışmaya, 126 (%60)’sı erkek 210 olgu dahil edildi. Yaş ortalaması 44,5±45,01 (minumum:1 ay; maksimum:17 yıl) aydı. Yüz elli yedi hasta (%75), beş yaşın altında idi. 149 (%73,4)’unun ev içinde düştüğü, ev içinde düşen olguların 91 (%44,2)’inin 90 cm altı; 16 (%7,6)’sının 90 cm üzeri yükseklikten düştüğü görüldü. En çok zedelenen vücut bölgesi değerlendirildiğinde, 142 (%72,4) olgunun baş-boyun bölgesinden yaralandığı görüldü. Bu olgularında 76 (%38,8)’sın da yumuşak doku travması, 36 (%18,4)’sında laserasyon-kesi mevcuttu. 141 (%67,1) olguya direkt grafi, 53 (%25.2) hastaya kraniyal bilgisayarlı tomografi (BT) çekildiği görüldü. Yetmiş beş hasta (%40.1) mevcut klinik durumu nedeniyle acil gözlem ünitesine izleme alınmıştı. Bu olguların 54 (%72)’ü kafa travması olan olgulardı. Olguların 30 (%16)’una baş ve yüz bölgesindeki kesi-laserayon nedeniyle sütür atılmıştı. Değerlendirilen tüm hastalar herhangi bir mortalite ve morbidite olmadan muayene, tedavi ve/veya gözlem ardından taburcu edildi. Sonuç: Düşme ilişkili travmalar sıklıkla ev içinde meydana gelmektedir. Ve en sık baş boyun bölgesi yaralanmaları görülmektedir. Özellikle okul öncesi dönmede yaşam ve oyun alanları evler olan çocukların sağlıklı şartlarda büyüyebilmesi ve düşme ilişkili travmalar nedeniyle acil servis başvurularının önlenmesinde ailelere çok iş düşmektedir. Güvenli ev ortamının nasıl oluşturulacağı ve alınacak önlemler hekimler tarafından ailelere anlatılmalıdır.