Abstract
Yahudilerin dinî ve milli kimliklerinin oluşumu açısından mucizeler önemli bir işlev görmektedir. Fakat Orta Çağ’da etkili olan felsefi tartışmaların etkisiyle Yahudi âlimler kutsal kitap boyunca anlatılan tabiatüstü olayların imkânını tartışmışlardır. Bu dönemin önde gelen Yahudi cemaat önderlerinden biri olan ve Yahudi teolojisi üzerindeki etkisi tartışılmaz olan İbn Meymûn da birçok eserinde söz konusu meseleye dair fikirlerini beyan etmektedir. O, bir taraftan mucizeyi dinin esaslarından biri olarak nitelerken diğer taraftan bazı kutsal kitap mucizelerini Yahudi geleneğinden farklı yorumlamaktadır. Buradan hareketle İbn Meymûn’un gerçekte hangi düşünceyi savunduğu meselesi birçok araştırmacı tarafından tartışılmaktadır. Türkçe literatürde müstakil olarak çalışılmamış olan İbn Meymûn’un mucize anlayışı bu makalenin konusunu oluşturmaktadır. Öncelikle İbn Meymûn’un mucizelere inanıp inanmadığı meselesi ele alınmakta, daha sonra eserlerinde ortaya koyduğu mucizenin mahiyeti ve ortaya çıkma gayesi üzerinde durulmaktadır. İbn Meymûn’un eserlerinde mucize meselesinin yer aldığı bölümler, çalışmanın ana kaynaklarını oluşturmaktadır. Makalede âlimin mucize hakkındaki görüşleri bir bütün halinde incelenerek konunun açıklığa kavuşturulması amaçlanmaktadır.
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call