An Analysis on the Imperial Decrees Concerning the Jews in the Early Period of the Holy Roman Empire

Abstract

Alman Kralı I. Otto 962 yılında Papa XII. Johannes’in elinden Roma imparatoru tacını giymiş ve böylece Alman krallığı Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu’na dönüşmüştür. Krallık geleneğiyle Roma mirasını birleştiren imparatorluk kendine has bir idari yapı ve yasal sistem meydana getirmiştir. Sınıflı toplum yapısı, feodal güçlerin siyasi rolü ve Katolik Kilisesi’nin dünyevi alana uzanan manevi gücüyle tanımlanan imparatorlukta, kararnameler imparator otoritesinin temel dokümanlarını oluşturmuştur. İmparatorluğu ilgilendiren hemen her konuda imparatorların emirlerini içeren kararnamelerin bir kısmı imparatorluk topraklarında yaşayan Yahudilerle ilgili olmuştur. Kararnamelerde imparatora bağlı özel bir halk olarak değerlendirilen Yahudilerin hukuki durumu sürekli değişiklik göstermiş; sonuçta ayrıcalıklar ve kısıtlamalar arasında istikrarsız bir tablo ortaya çıkmıştır. Tanımlanan siyasi ve yasal statünün oluşumunda çeşitli türde faktörler etkili olmuşsa da bunların kökeni ve motivasyonu, her şeyden önce, Yahudilerin dinsel farklılığı olmuştur. Çalışmada, on dokuzuncu asra değin varlığını sürdürmüş ve geniş bir coğrafyaya hükmetmiş olan Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu’nun Orta Çağ kapsamına giren erken dönemi -on birinci ve on beşinci asırlar arasındaki dönem- dikkate alınmıştır. Makalenin sınırlılıkları sebebiyle bu süre zarfında iktidara gelen imparatorların genellikle Yahudilere tanıdığı imtiyazlar çerçevesinde şekillenen kararlarından bir kısmı değerlendirilebilmiştir. Kararnamelerde çerçevesi çizilen imtiyazlar, tanınan hak ve özgürlükler, getirilen kısıtlamalar ve yasaklamalar gibi unsurlar kronolojik olarak sunulmuş, karşılaştırmalı olarak ele alınmış ve bunlar üzerinden imparatorluğun içinde bulunduğu dönemde yaşanan dini, ekonomik ve sosyal değişimlerin Yahudilerin yasal durumuna etkisi ortaya koyulmaya çalışılmıştır.