An Analysis of the Spatial Configuration of Iranian Hand-Carved Architecture through a Glance at Kandovan and Meymand, Using Space Syntax Technique

Abstract

دستکند گونه‌ای خاص از معماری به‌شمار می‌رود که در برخی از نقاط ایران و جهان در دامنة کوه‌ها و تپه‌ها شکل گرفته و بدون استفاده از مصالح مصنوعی و فقط با حفاری در دل طبیعت برای تولید فضا به کار رفته است. معماری دستکند یکی از شاهکار‌های معماری ایرانی محسوب می‌شود که در جهان نیز توانسته هنری فاخر معرفی شود. بنابراین پرداختن به نحو چیدمان فضا در این نوع از معماری، مشتمل بر سکونتگاه‌های خاص، امری مهم و درخور اهمیت است. در پژوهش حاضر روابط فضایی معماری خانه‌های دو روستای کندوان و میمند بررسی می‌شود، همچنین شاخصه‌های فضایی مؤثر چیدمان فضا در معماری صخره‌ای (دستکند) در این دو روستا شناسایی و درنهایت، با توجه به داده‌های حاصل از پژوهش، به تفاوت‌ها و شباهت‌های فضایی حاکم بر معماری دو روستایی کندوان و میمند پرداخته می‌شود. در این پژوهش با روش‌های توصیفی‌ـ تحلیلی و شبیه‌سازی و استدلال منطقی انجام شده، همچنین برای تکمیل مراحل پژوهش از ابزار‌های مطالعاتی، کتابخانه‌ای، و مشاهدة دقیق نمونه‌ها استفاده گردیده است. با استفاده از روش مطالعات میدانی از بین خانه‌های برداشتی، 5 خانه در روستای میمند و 5 خانه در روستای کندوان، به‌صورت تصادفی، برداشت شده و برای تحلیل پلان‌های دو روستا از نرم‌افزار space syntax بهره گرفته شده است. از نتایج به‌دست آمده می‌توان بیان کرد که نحو فضایی سکونتگاه‌های روستای کندوان با میمند تفاوت‌های بسیاری دارند، به گونه‌ای که فضاهای خانه‌های روستای کندوان از ارتباط و هم‌پیوندی بالاتر و راندمان عملکردی بهتری نسبت به سکونتگاه‌های میمند برخوردار هستند و همچنین، در این خانه‌ها مانند معماری سنتی ایرانی به حوزه‌های خانه و حریم‌های خصوصی و نیمه‌خصوصی به‌خوبی توجه شده است، که این امر در بین خانه‌های روستای کندوان، به‌دلیل دارا بودن بیشترین عمق فضایی، بیشتر احساس می‌شود.