Abstract
Aḥmed el-Çârperdî (ö. 746/1346), müteahhirîn dönemi Şâfi‘î fakîhlerin-den biridir. Sonradan yerleştiği ve hiç ayrılmadığı Tebriz’de hayatını öğrenci yetiştirme ve eser telif etmeye adamıştır. el-Ḳāḍî Beyḍâvî’nin (öl. 685/1286) en seçkin öğrencisi olarak kabul edilen Çârperdî, Beyḍâvî’nin fıkıh usûlünde kaleme aldığı ve son derece muhtasar olan Minhâcu’l-vuṣûl adlı eserine es-Sirâcu’l-vehhâc adında bir şerh kaleme almıştır. Muteahhirîn dönemi fıkıh usûlünün temel özelliklerinden bir tanesi, meselelerin ve delillerin kelâm, mantık, cedel ve münazara terminolojisi ile kurgulanmasıdır. Çârperdî de Beyḍâvî’nin muhtasar olarak ele aldığı meseleleri ve delilleri, dönemin fıkıh usûlü anlayışı temelinde tartışmaktadır. Araştırmanın amacı ittifak edilen deliller olarak adlandırılan Kitâb, sünnet, icmâ‘ ve kıyâsın dışında kalan ve hücciyeti konusunda ihtilaf edilen delilleri merkeze alarak Çârperdî’nin usûl düşüncesini, etkilendiği usûlcüleri ve usûl tartışmalarında kullandığı yöntemi tespit etmektedir. Türkiye’de Çârperdî ile ilgili TDV İslâm Ansiklopedisi ve İslam Düşünce Atlası başta olmak üzere sınırlı sayıda birkaç araştırmanın olması, çalışmanın Çârperdî’ye dair usûl merkezli araştırmaların artmasına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
