Abstract
Bu çalışmada, aile temelli sosyal hizmet uygulamasından (Sosyal ve Ekonomik Destek Hizmeti) yararlanan ebeveynlerin baş etme stratejilerinin ortaya konması amaçlanmaktadır. Mevcut çalışma, niteliksel yöntemle kurgulanmıştır. Bu kapsamda destekten yararlanan 30 ebeveyn (22 anne, 1 üvey anne, 4 babaanne, 1 baba, 1 amca, 1 hala) ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler neticesinde elde edilen veriler, iki tema (problem odaklı baş etme biçimi ve duygusal odaklı baş etme biçimi) ve altı alt tema (psikolojik ve/veya psikiyatrik destek alma; enformel ve formel kurumlardan yardım alma; tinsellik; başkasını suçlama; çocuklar için güçlü durma; sorunu gizleme) bağlamında analiz edilmiştir. Katılımcılar, problem odaklı baş etme yöntemi olarak psikiyatrik ve psikolojik destek alma, sosyal destek mekanizmalarını kullanma, STK’lar ile etkileşim ve resmî kurumlardan yardım arama davranışlarını kullanmışlardır. Diğer taraftan duygu odaklı baş etme yönteminin çoğunlukla tinsel temelli olduğu görülmüştür. Özellikle kadercilik ve “ben ne yapabilirim ki” algısının özneler arasındaki yaygınlığı, dikkat çekicidir. Kendi kaderini tayin etme hakkına sahip olmadığını düşünen öznelerde bu durum, özyeterlilik becerisinin geliş(e)memesine neden olmuştur. Ayrıca çocukların varlığı, öznelerin sorunlarla baş etmelerini kolaylaştıran en önemli faktör olarak yorumlanmıştır.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
