Abstract
Artykuł przedstawia syntetyczne ujęcie kilku pozornie różnych zjawisk z języków japońskiego, serbsko-chorwackiego, niemieckiego i holenderskiego. W ich wyniku składnik atoniczny zostaje uniezależniony od składnika ortotonicznego, z którym w innych warunkach tworzy zestrój akcentowy. Autor proponuje nową typologię języków, w których możliwość takiej separacji składnika atonicznego warunkuje jego sąsiedztwo z granicą prozodyczną. Podstawą klasyfikacji jest siła granicy prozodycznej umożliwiającej separację, a języki dzielą się na te, w których jest ona możliwa w sąsiedztwie granicy frazy wypowiedzenia (║), te, w których jej warunkiem jest sąsiedztwo z granicą frazy intonacyjnej (#) oraz te, które dopuszczają separację w sąsiedztwie dowolnej z tych dwóch granic. Ponadto pozycja odseparowanego składnika atonicznego względem granicy prozodycznej odzwierciedla jego zwyczajową pozycję względem składnika ortotonicznego. Przedrostki i proklityki tworzą zestrój akcentowy z następującym po nich składnikiem, a ich uniezależnienie jest możliwe tylko przed granicą prozodyczną. Z kolei w przypadku enklityk i przyrostków, które tworzą zestrój akcentowy z występującym przed nim składnikiem ortotonicznym, separacja jest możliwa wtedy, gdy granica prozodyczna je poprzedza.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
