Abstract
سرده Tamarix به دلیل عدم قطعیت تعداد گونه‌ها، پراکنش و اهمیت اکولوژیکی در ایران، یکی از مهم‌ترین موضوعات در رده‌بندی تیره گز است. در این مطالعه، تنوع ژنتیکی و روابط خانوادگی 34 فرد از 8 جمعیت از 3 گونه Tamarix در استان اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. ده آغازگر از نشانگر مولکولی CDDP برای بررسی تنوع ژنتیکی این سرده استفاده شد. 125 باند از ده آغازگر ایجاد شد، که از این تعداد 102 (16/80 درصد) چند شکلی بودند. آنالیز خوشه‌ای جمعیت‌ها را به سه گروه مجزا دسته‌بندی کرد. جریان بالای ژنی در میان گونههای Tamarix با استفاده از تجزیه و تحلیل PCoA تنوع زیادی در بین سه گونه Tamarix نشان داد، به طوری که نمونه‌های گونههای مختلف با هم گروه‌بندی شدند. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که تنوع ژنتیکی بین جمعیت (90٪) بیشتر از تنوع ژنتیکی درون جمعیت (10٪) است. بالاترین میانگین تنوع ژنتیکی نای (H) و شاخص تنوع شانون (I) در جمعیت حبیب‌آباد مشاهده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که صفات ریخت‌شناختی و داده‌های توالی DNA در سرده Tamarix کاملا با هم ارتباط ندارند، که می‌تواند با وجود تعداد زیاد دورگه بین گونه‌ها و عدم تمایز ژنتیکی بین گونههای مورد مطالعه توجیه شود.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
