Abstract
در این پژوهش، به منظور تعیین مدل دولومیتی شدن سازند سلطانیه، از یک رخنمون مناسب در 35 کیلومتری جنوب باختر شهر زنجان استفاده شده است. سازند سلطانیه در برش مورد مطالعه، 985 متر ستبرا دارد که بهطور همشیب و مشخص روی شیلها و ماسهسنگهای سازند بایندر قرار گرفته است و در بالا نیز توسط شیلها و ماسهسنگهای سرخ رنگ سازند باروت پوشیده شده است. توزیع و گسترش دولومیتهای سازند سلطانیه، موازی با ردهبندی و لایههای رسوبی و دارای گسترش جانبی قابل ملاحظهای است. درون لایههای دولومیتی آثار جلبکهای سبز- آبی (استروماتولیتها) و همچنین گرهک و نوارهای چرت به فراوانی شناسایی شده است. بر پایه شواهد صحرایی، سنگنگاری و ژئوشیمیایی (XRD و ICP-OES)، چهار نوع دولومیت، در سازند سلطانیه تشخیص داده شده است، که عبارتند از دولومیتهای ریزبلور یا دولومیکرایت، دولومیتهای متوسط‌بلور متراکم و نیمه‌شکلدار، دولومیتهای درشتبلور نیمه‌شکلدار تا بیشکل و در پایان سیمان دولومیتی پر کننده حفرات سنگ. در این دولومیتها، شواهدی از وجود بلورهای دولومیت زیناسبی یا سدل دیده نشده است. نتایج این پژوهش بیانگر تشکیل این دولومیتها در یک محیط دیاژنزی دفنی کمژرفا تا به نسبت ژرف توسط سیالهای دریایی با شوری متوسط (میانگین سدیم 325 پیپیام)، در اثر تراوش آب دریای تبخیر شده به درون سکوی کربناته سازند سلطانیه در منطقه مورد مطالعه است. مقادیر پایین استرانسیم (میانگین 47 پیپیام) و به نسبت بالاتر آهن (میانگین 3088 پیپیام) و منگنز (میانگین 453 پیپیام) در دولومیتهای درشت‌بلورتر، احتمالا بیانگر افزایش اندازه بلورهای دولومیت و تبلور دوباره بلورهای دولومیت در طی تدفین است. مقادیر ناچیز باریم (میانگین 12 پیپیام) و نبود دولومیتهای زیناسبی درون توالی دولومیتی سازند سلطانیه نیز احتمالا بیانگر دخالت نداشتن محلولها و سیالهای گرمابی در طی فرایند دولومیتی شدن کربناتهای سازند سلطانیه در منطقه مورد مطالعه است.
Paper version not known (
Free)
Published Version
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call