بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان با استفاده از مدل معادلات ساختاری (مورد مطالعه کرمانشاه)

Abstract

هدف این مطالعه بررسی رابطة بین یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان با استفاده از مدل معادلات ساختاری (در دستگاه‌های دولتی کرمانشاه) ادارات دولتی شهر کرمانشاه است. روش مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی است. جامعة آماری در این مطالعه کلیة ادارات دولتی شهر کرمانشاه است که از بین همة آن‌ها تعداد هشت ادارة کل انتخاب و با استفاده از جدول نمونه‌گیری لین تعداد 377 نفر برای مطالعه با استفاده از روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه بوده که روایی آن با استفاده از روایی سازه‌ای و به‌طور خاص با استفاده از تحلیل عاملی برآورد شد و برای سنجش پایایی ابزار پژوهش از آلفای کرونباخ استفاده شد. داده‌های گردآوری‌شده با استفاده از نرم‌افزارهای آماری SPSS و Amos تحلیل شدند و آزمون‌هایی چون ماتریس هم‌بستگی، تحلیل واریانس برای فرضیه‌های پژوهش و رگرسیون و معادلات ساختاری برای آزمون مدل استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی فرضیه‌های پژوهش نشان می‌دهد که بین یادگیری سازمانی و رضایت‌مندی شغلی رابطة مثبت و معناداری (495/0=r) وجود دارد و این نتیجه قابل‌تعمیم به‌ کل جامعة آماری است. نتایج حاصل از رگرسیون نشان می‌دهد که بین میزان یادگیری سازمانی و رضایت شغلی هم‌بستگی بالایی وجود دارد، به‌طوری‌که مقدار T برای این متغیر برابر (79/9 T=) است. میزان ضریب تعیین برابر با 24/0 = به دست آمد. نتایج مدل ساختاری نشان می‌دهد که داده‌های گردآوری‌شده تا حد زیادی از مدل اندازه‌گیری و ساختاری حمایت می‌کنند. از طرفی شاخص‌های مربوط به برازش مدل نشان می‌دهند که مدل اندازه‌گیری این پژوهش از وضعیت قابل قبولی برخوردار است و بیشتر بارهای عاملی دارای تفاوت معناداری با صفر هستند. برآوردهای استاندارد برای ضرایب تأثیر و همچنین بارهای عاملی نشان می‌دهد که اثر مستقیم متغیر یادگیری سازمانی بر رضایت‌مندی کارکنان معنادار است.