کانسار فسفات دلیر در 57 کلیومتری جنوب غربی شهر چالوس در استان مازندران و زون البرز مرکزی دارد. میزبان این ذخیره سازند سلطانیه است که یکی از مهمترین سازندهای میزبان فسفات رسوبی در ایران است. نتایج آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD) و مطالعات میکروسکوپ نوری و الکترونی بر روی نمونههای فسفات کانسار دلیر نشان داد که آپاتیت، کلسیت، کوارتز و دولومیت کانیهای اصلی و کانیهای فرعی شامل مونتموریلونیت، پیریت و باریت در مقادیر فرعی به همراه مقادیر جزیی سیدریت، روتیل، ایلیت و گوتیت هستند. میزان 5O2P، U و REE در نمونههای موردمطالعه به ترتیب در محدوده 5 تا 1/16 درصد، 9/1 تا 5/5 و 9/45 تا 9/136 پی پی ام متغیر است. نمونههای موردمطالعه دارای بیهنجاری منفی Ce است که نشاندهنده وجود یک محیط فاقد اکسیژن در زمان نهشت فسفات دلیر میباشد. براساس فاکتورهای کنترلکننده تمرکز اورانیم در فسفریتها، افق فسفاته سازند سلطانیه به دلیل شرایط آب و هوای گرم تا نیمهگرم مرطوب و pH خنثی تا اسیدی آب دریا در زمان تشکیل فسفات، پتانسیل غنیشدگی اورانیم را ندارد. در نهایت، با توجه به اینکه نتایج آنالیز شیمیایی نمونههای فسفات کانسار دلیر غنیشدگی اورانیم نشان نمیدهد و همچنین با در نظر گرفتن فاکتورهای کنترلکننده تمرکز اورانیم در فسفریتها میتوان پیشبینی کرد احتمالاً سایر ذخایر فسفات سازند سلطانیه فاقد غنیشدگی اورانیم هستند.