A total of ten isolates of fungi with Rhizoctonia-like mycelia were obtained from infected roots and stems of Pistachio Pistacia vera grown in a commercial nursery in Rafsanjan, Iran, during the autumn of 2011. The infected seedlings showed symptoms of chlorosis that later turned to necrosis. All of the isolates were identified as binucleate Rhizoctonia on the basis of hyphal characteristics and nuclear number. They were tested for detection of the anastomosis group, optimum growth temperature, rDNA-ITS region traits and pathogenicity on pistachio seedlings in vitro and in vivo. The analysis of hyphal anastomosis reaction was carried out with the tester isolates of binucleate Rhizoctonia AG-A, AG-Ba, AG-G and AG-F as well as multinucleate Rhizoctonia AG4 as already detected on pistachio seedlings. The optimum temperature for growth of binucleate Rhizoctonia sp.was 35 °C. In in vivo test, the symptoms of root rot were observed 30 days after inoculation and mortality happened two weeks thereafter. According to molecular characteristics and anastomosis test groups, all isolates showed greatest similarity to anastomosis group AG-F. This finding is the first report of anastomosis group F (AG-F) of binucleate Rhizoctonia, as causal agent of root and stem rot disease of pistachio in the world and Iran.

قارچ Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici (Fol) عامل پژمردگی آوندی و یکی از مهم ترین عوامل بیماری زای گیاهی در ایران است. تاکنون چهار ژن مقاومت تک ژنی در گوجه فرنگی شناسایی شده اند که در تعیین نژاد این بیمارگر به کار گرفته می شوند. در مقابل ژن های غیربیماری-زایی Avr1، Avr2و Avr3 در نژادهای FOL شناسایی شده اند که در این بین Avr2 فقط در فرم اختصاصی FOL حضور دارد. از این رو سه ژن فوق می توانند نشانگرهای مناسبی جهت تشخیص فرم تخصصی و هویت نژادی در این عامل بیماری زا باشند. این فرضیه در جدایه هایی از کشورهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته، ولیکن تاکنون در جدایه های ایرانی بررسی نشده است. هم چنین مطالعات قبلی نشان داده اند که یک جهش نقطه ای در Avr3 می تواند سبب افزایش توان بیماری زایی FOL در ارقام حساس گوجه فرنگی گردد. در این تحقیق به منظور شناسایی فرم تخصصی و هویت نژادی، ژن های Avr در مجموعه ای از جدایه های ایرانی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که این روش سنجش ملکولی در تفکیک جدایه های غیربیماری زا از جدایه های بیماری زا با توان بیماری زایی پایین بسیار موثر است. هم چنین براساس نتایج حاصل اکثر جدایه های مورد بررسی دارای ژنوتیپ غیربیماری زایی مشابه با نژاد یک بودند. علاوه براین به منظور بررسی این نکته که آیا تنوع آللی در Avr3 می تواند جدایه هایی با توان بیماری زایی مختلف را از یک دیگر تفکیک نماید، ژن فوق در جدایه هایی با توان بیماری زایی بالا و پایین تعیین توالی گردید. نتایج حاصل نشان داد که در جدایه-های ایرانی ارتباطی میان توان بیماری زایی آن ها و تنوع آللی در Avr3 وجود ندارد.