Ziołowe terapie ojca Klimuszki

Abstract

Franciszkanin o. Czeslaw Andrzej Klimuszko (1905–1980) wyroznia sie wśrod innych polskich autorytetow w dziedzinie ziololecznictwa. Byl fenomenem, jakiego nie da sie porownac z zadnym lekarzem naturalistą. Nie ucząc sie medycyny, botaniki ani farmako gnozji, od dziecinstwa posiadal znajomośc leczniczego dzialania roślin. Ta nadzwyczajna umiejetnośc posluzyla mu w nastepnych latach w niesieniu pomocy chorym, najcześciej w przypadkach z jakimi nie radzili sobie lekarze. Jego wielką zaslugą jest takze zwrocenie uwagi na synergiczne dzialanie ziol, jakie wykorzystywal w wieloskladnikowych mieszan- kach. Rozumiejąc intuicyjnie przyrode, byl takze prekursorem w propagowaniu ekologii, chociaz bylo to niezgodne z obowiązującymi oficjalnie poglądami. Ojciec Klimuszko alar - mowal, ze niszczenie środowiska przyrodniczego przez przemysl bedzie mialo zgubne konsekwencje dla ludzkości. W ksiązce Wrocmy do ziol opisal 151 wlasnych recept ziolowych na 127 jednostek chorobowych. Inne środki lecznicze jakie zalecal w profilaktyce zdrowotnej i leczeniu, to m.in.: odpowiednio zaprojektowane mieszkanie, ubior zapewniający warunki zdrowotne, pokarm dający energie zycia, muzyka, wodolecznictwo. Byl wielkim zwolennikiem apite rapii, preparatow leczniczych z aloesu i z bursztynu. Jego zdaniem duze znaczenie dla zdrowia mają „bioprądy przyrody”. Za naturalną lecznice uwazal las, gdzie wszystkie rośliny pozostają w harmonii. Nie wszystkie jednak gatunki drzew jednakowo oddzialują na ludzi. Podobnie są rejony Polski lepsze dla ludz kiego zdrowia i gorsze. Czlowiek jest cześcią przyrody, dlatego wedlug Klimuszki, takze energie wystepujące w ludzkim organizmie dzialają na innych pozytywnie lub negatywnie. Z tego powodu namawial do przebywania w towarzystwie osob wywolujących u innych dobry nastroj i radośc zycia.