Zasoby przyrodnicze a rozwój lokalny: studium przypadku dwóch bocianich wiosek w Polsce

Abstract

Jedną z form wykorzystania zasobów przyrodniczych na rzecz zrównoważonego rozwoju jest ekoturystyka, odbywająca się z poszanowaniem środowiska, jednocześnie służąca podnoszeniu świadomości ekologicznej uczestniczących w niej osób. Ekoturystyka stanowi źródło materialnych korzyści dla lokalnych społeczności. Jednak aby zasoby przyrodnicze stały się atrakcją ekoturystyczną, konieczne jest zadbanie o odpowiednią „oprawę”, uwzględniającą zarówno interesy ochrony środowiska, jak i zainteresowanych nimi turystów. Aby zilustrować te zagadnienia, na potrzeby niniejszego artykułu przeprowadzona została analiza potencjału ekoturystycznego dwóch „bocianich wiosek” prowadzonych przez organizacje zajmujące się ochroną przyrody (Kłopot i Żywkowo). Możliwe jest zwiększenie ich atrakcyjności dla turystów z poszanowaniem podstawowych celów ochrony przyrody, jakie przed nimi postawiono. Na potrzeby wskazania najważniejszych działań, które pozwoliłyby na takie wykorzystanie zasobów przyrodniczych, wśród turystów odwiedzających te miejsca przeprowadzono badania ankietowe. Odpowiedzi udzielone przez 700 osób pozwoliły na ocenę dotychczasowego sposobu wykorzystania bocianich wiosek przez turystów, a także możliwości wykorzystania ich w większym stopniu na rzecz lokalnego rozwoju gospodarczego.