Abstract
Użytkowanie wieczyste jest prawem na rzeczy cudzej o skomplikowanym charakterze prawnym. Jego przedmiotem może być wyłącznie nieruchomość należąca do Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, czyli nieruchomość publiczna. Zasiedzenie nieruchomości państwowych było (na mocy art. 177 k.c.) wyłączone, co przesądzało o niemożliwości zasiedzenia własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste. Po jego uchyleniu zniknęły normatywne przeszkody nabycia w drodze zasiedzenia własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste. W niniejszej publikacji poddano analizie możliwość nabycia przez zasiedzenie własności fragmentu takiej nieruchomości. W pierwszej kolejności ustalono przedmiotową zdolność fizycznej części nieruchomości gruntowej do zasiedzenia. Ponadto przedstawiono poglądy kontestujące nabywanie przez zasiedzenie własności nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste. Podniesione przez przeciwników argumenty zostały poddane krytyce. Wskazano również na skutki zasiedzenia w rozpatrywanym przypadku. Zbadano los użytkowania wieczystego na nabytym przez posiadacza fragmencie nieruchomości oraz na pozostałej właścicielowi części. Wskazano również na różne rodzaje odpowiedzialności użytkownika wieczystego.
Highlights
W przypadku zasiedzenia zabudowanej części nieruchomości budynki stanowiące uprzednio odrębną własność użytkownika wieczystego na powrót staną się częścią składową gruntu w myśl zasady superficies solo cedit
Los użytkowania wieczystego na pozostałym właścicielowi nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste gruncie nie jest tak oczywisty
Jednakże roszczenia związane z użytkowaniem wieczystym stają się wymagalne już z chwilą wygaśnięcia użytkowania wieczystego[77], przy czym należy przyjąć, że chodzi tu o wygaśnięcie użytkowania wieczystego na nieruchomości pozostałej właścicielowi, a nie na zasiedzianym jej fragmencie
Summary
Punkt wyjścia dalszych rozważań stanowi ustalenie przedmiotowej zdolności do zasiedzenia fizycznej części nieruchomości. Problem stanowi jednak status fizycznej części nieruchomości, należy pamiętać, iż de lege lata własność odnosi się jedynie do rzeczy[7]. Nie rozwiązuje to jednak problemu braku samoistności jako przedmiot obrotu takiej części nieruchomości, która co prawda nie jest częścią składową nieruchomości, to jednak nadal nie stanowi odrębnej rzeczy w rozumieniu prawa cywilnego. Skoro zatem dany podmiot zachowuje się wobec wyodrębnionej, fizycznej części nieruchomości tak, jakby była ona przedmiotem jego odrębnej własności, to należałoby dopuścić zakwalifikowanie tego posiadania jako samoistnego[32] ad usucapionem, fragment objęty władztwem będzie bowiem mógł stanowić odrębny przedmiot własności, bez konieczności spełnienia dodatkowych warunków[33]. Niezwłocznie należy zauważyć, że w sytuacji, w której niemożliwe będzie zasiedzenie wyodrębnionej części fizycznej nieruchomości albo części składowej, która po spełnieniu pewnych, stawianych przez prawo, wymogów będzie mogła stać się odrębną rzeczą, może dojść do zasiedzenia udziału we współwłasności takiej nieruchomości[37]
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
