Abstract
The article analyses the exhibition named „100 lat realizmu w sztuce polskiej” [100 Years of Realism in Polish Art] at the Academy of Fine Arts in Moscow in 1952 and its reception in the artistic environment of USSR in the context of Polish-Soviet artistic relations in 1949–1955. The exposition, prepared by the Committee of the International Cultural Cooperation with and the Ministry of Culture and Art, consisted of the Polish art of the 19th century and the art of a few previous years. It was supposed to present to the Soviet party the progress of the implementation of Socialist Realism in Poland on the basis of the Soviet example and Polish tradition of realistic art. However, the implementation of the scheme deviated from the official declarations due to both including in the exhibition the turn of the century, as well as presenting the issues of modernism and the selection of modern pieces, resulting from the specific emphases in the cultural policy of the time. The contemporary department was composed of pieces of artists from the ‘Sopot School’, combining in its art the Socialist Realism doctrine with elements of colourism. Opening the method onto elements of the Impressionism tradition was dictated by a need to break the deadlock which the Polish art found itself in soon after the 1st OWP. The exhibition caused a reaction in the environment of Soviet critics and artists, exposing differences in attitude towards art in the two countries, which, in the conditions of the political dominance of USSR, had been deepened further with time, impinging on the artistic relations dynamics.
Highlights
Formalno-prawny aspekt stosunków polsko-radzieckich po drugiej wojnie światowej został określony w Układzie o przyjaźni, pomocy wzajemnej i współpracy powojennej, podpisanym 21 kwietnia 1945 r.1 Hasła przyjaźni i współpracy miały oczywiście charakter fasadowy, w istocie bowiem Związek Radziecki, dysponując znacznym potencjałem militarnym, dążył do zapewnienia sobie dominującej pozycji w zdobytym obszarze wpływów.
Według informacji Ambasady PRL w Moskwie wystawa sztuki polskiej była oczekiwanym wydarzeniem zarówno w środowisku artystycznym, jak i wśród społeczeństwa radzieckiego.
Warto tu przytoczyć jedną z wypowiedzi, najpełniej odsłaniającą schemat projektowanych relacji, w których socjalistyczne – w pierwszej kolejności radzieckie – społeczeństwo oraz jego przedstawiciel – partia, występują jako główna instancja, zleceniodawca, który oczekuje od artysty pełnego zespolenia swojej postawy z wolą ogółu29 (w kontaktach międzynarodowych oznaczało to ideologiczną wyższość Związku Radzieckiego nad PRL-em, państwem satelickim): „Wydaje mi się – napisano w jednym z komentarzy – że współczesna sztuka polska znajduje się na niewłaściwej drodze, a właściwie chyli się ku upadkowi.
Summary
Formalno-prawny aspekt stosunków polsko-radzieckich po drugiej wojnie światowej został określony w Układzie o przyjaźni, pomocy wzajemnej i współpracy powojennej, podpisanym 21 kwietnia 1945 r.1 Hasła przyjaźni i współpracy miały oczywiście charakter fasadowy, w istocie bowiem Związek Radziecki, dysponując znacznym potencjałem militarnym, dążył do zapewnienia sobie dominującej pozycji w zdobytym obszarze wpływów. Według informacji Ambasady PRL w Moskwie wystawa sztuki polskiej była oczekiwanym wydarzeniem zarówno w środowisku artystycznym, jak i wśród społeczeństwa radzieckiego.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
